* Dziki imbir (Asarum canadense):Używany jako środek pobudzający, wiatropędny i napotny.
* Wiąz śliski (Ulmus rubra):Stosowany w leczeniu bólu gardła, kaszlu i biegunki.
* Żeń-szeń (Panax quinquefolius):Stosowany jako środek pobudzający i do leczenia zmęczenia.
* Złota pieczęć (Hydrastis canadensis):Stosowany w leczeniu infekcji oczu i czerwonki.
* Korzeń krwi (Sanguinaria canadensis):Stosowany w leczeniu infekcji skóry i bólów zębów.
* Szkarłatka (Phytolacca americana):Stosowana w leczeniu reumatyzmu i kiły.
* Echinacea (Echinacea angustifolia):Stosowana w leczeniu przeziębienia i grypy.
* Krwawnik (Achillea millefolium):Stosowany w leczeniu ran, krwawień i biegunki.
* Konopie indyjskie (Apocynum cannabinum):Stosowany w leczeniu chorób wenerycznych i jako środek przeczyszczający.
To tylko kilka przykładów z wielu roślin, których Lewis i Clark używali w celach leczniczych podczas swojej wyprawy. Ich wiedza z zakresu botaniki i medycyny była niezbędna do przetrwania w dziczy, a wykorzystywanie roślin do celów leczniczych pomogło im zachować zdrowie i kontynuować eksplorację.