W kulturze starożytnego Egiptu koty były czczone i uważane za święte. Kojarzono je z boginią Bastet, którą przedstawiano jako kota lub kobietę z głową kota. Bastet była boginią płodności, porodu, przyjemności i ochrony, a koty były postrzegane jako ucieleśnienie tych cech. Zabicie kota było w starożytnym Egipcie uważane za poważne przestępstwo, a koty często mumifikowano po śmierci.
W niektórych kulturach azjatyckich koty są postrzegane jako symbole szczęścia i dobrobytu. Japoński Maneki-neko, czyli „przywołujący kot”, jest popularnym symbolem bogactwa i szczęścia. Koty kojarzą się także z mądrością, wiedzą i tajemnicą w różnych innych kulturach.
Chociaż w samej Biblii koty nie są bezpośrednio omówione ani nie nadano im konkretnego biblijnego znaczenia, wspomina się o nich w niektórych niekanonicznych tekstach i komentarzach religijnych. W niektórych średniowiecznych bestiariuszach europejskich koty kojarzono zarówno z cechami pozytywnymi, jak i negatywnymi. Z jednej strony postrzegano je jako symbole pracowitości, czystości i niezależności. Z drugiej strony łączono je również z przebiegłością, oszustwem i czarami.
Ogólnie rzecz biorąc, symboliczne znaczenia związane z kotami w Biblii i kulturach starożytnych są różnorodne i zróżnicowane oraz odzwierciedlają kontekst kulturowy i historyczny, w którym były używane.