1. Wstrzyknięcie domięśniowe (IM) :Obejmuje to wstrzyknięcie leku do mięśnia. Najczęstszym miejscem wstrzyknięcia domięśniowego jest ramię (mięsień naramienny) i udo (mięsień obszerny boczny). Zastrzyki domięśniowe są często stosowane w przypadku szczepionek i leków, które muszą się powoli wchłaniać.
2. Wstrzyknięcie podskórne (SC) :W zastrzykach podskórnych lek wstrzykuje się w warstwę tłuszczową tuż pod skórą. Typowe miejsca wstrzyknięć SC to brzuch, uda i ramiona. Insulina i niektóre inne hormony są powszechnie podawane we wstrzyknięciach podskórnych.
3. Zastrzyk dożylny (IV) :Obejmuje to wstrzyknięcie leku bezpośrednio do żyły. Zastrzyki dożylne zapewniają najszybszą i najbardziej bezpośrednią dostawę leku do krwioobiegu. Często stosuje się je w sytuacjach awaryjnych, podczas operacji lub gdy konieczne jest szybkie podanie leków.
4. Wstrzyknięcie śródskórne (ID) :Podczas wstrzyknięć śródskórnych lek wstrzykuje się w górne warstwy skóry, tworząc mały pęcherzyk. Metodę tę stosuje się przede wszystkim do testów alergicznych, podczas których wstrzykiwane są niewielkie ilości alergenów w celu obserwacji reakcji skóry.
5. Wstrzyknięcie dokanałowe (IT) :Ta droga polega na wstrzyknięciu leku do płynu mózgowo-rdzeniowego (CSF) otaczającego mózg i rdzeń kręgowy. Zastrzyki IT służą do ukierunkowanego dostarczania leków do ośrodkowego układu nerwowego.
6. Zastrzyk dostawowy (IA) :Obejmuje to wstrzyknięcie leku bezpośrednio do stawu, np. kolana lub barku, w celu leczenia bólu stawów i stanu zapalnego.
7. Zastrzyk śródkostny (IO) :W przypadkach, gdy dostęp dożylny jest utrudniony, można zastosować wstrzyknięcie śródkostne. Lek wstrzykuje się do szpiku kostnego, który jest dobrze ukrwiony, co pozwala na szybkie dostarczenie leku.
Konkretna droga wstrzyknięcia zależy od takich czynników, jak charakterystyka leku, pożądana szybkość podawania i docelowe miejsce działania. Pracownicy służby zdrowia wybiorą najwłaściwszą drogę podania w zależności od stanu pacjenta i podawanego leku.