Rozprzestrzenianie się wścieklizny zależy od kilku czynników, w tym obecności wirusa w ślinie psa, ciężkości ukąszenia i stanu odporności ugryzionej osoby. Oto szczegółowe wyjaśnienie, w jaki sposób wścieklizna przenosi się z psów:
1. Przenoszenie przez ślinę: Wścieklizna jest przenoszona głównie przez przedostanie się śliny zakażonego zwierzęcia do organizmu niezainfekowanego zwierzęcia lub człowieka. Psy mogą przenosić wściekliznę poprzez ukąszenia, podczas których ślina zawierająca wirusa wchodzi w kontakt z krwią ofiary przez uszkodzoną skórę lub błony śluzowe.
2. Ukąszenia psa: Najczęstszą drogą przeniesienia wścieklizny przez psy jest ukąszenie psa. Kiedy zarażony pies ugryzie osobę lub inne zwierzę, wirus może przedostać się do organizmu i zacząć infekować układ nerwowy.
3. Kontakt z zakażoną śliną: W rzadkich przypadkach wścieklizna może zostać przeniesiona także poprzez kontakt z zakażoną śliną, nawet bez ukąszenia. Może się to zdarzyć, jeśli ślina zakażonego psa wejdzie w kontakt z otwartą raną, oczami, nosem lub ustami niezainfekowanej osoby lub zwierzęcia.
4. Ryzyko narażenia na wściekliznę: Ryzyko przeniesienia wścieklizny zależy od kilku czynników, w tym statusu szczepienia psa, ciężkości ugryzienia lub kontaktu oraz szybkości uzyskania pomocy lekarskiej. Właściwe programy szczepień psów, odpowiedzialne posiadanie zwierząt i niezwłoczna pomoc lekarska po potencjalnym narażeniu na wściekliznę mają kluczowe znaczenie w zapobieganiu rozprzestrzenianiu się choroby.
Należy pamiętać, że nie wszystkie psy chorują na wściekliznę. W krajach posiadających skuteczne programy zwalczania wścieklizny i powszechne szczepienia psów ryzyko przeniesienia wścieklizny jest znacznie zmniejszone. Jednakże na obszarach, gdzie wścieklizna jest powszechna, a wskaźniki szczepień psów są niskie, ryzyko zakażenia wścieklizną jest wyższe i konieczne jest podjęcie odpowiednich środków ostrożności w celu uniknięcia kontaktu z bezpańskimi lub nieszczepionymi psami.