1. Urządzenia alarmowe: Psy można wyszkolić, aby ostrzegały swoich głuchych właścicieli o różnych dźwiękach, takich jak dzwonki do drzwi, budziki, czujniki dymu, a nawet dźwięk pukania do drzwi.
2. Wsparcie sygnalizacyjne: Psy można nauczyć wykonywania określonych czynności lub gestów w celu przekazywania wiadomości lub ostrzeżeń. Na przykład mogą dotknąć nogi właściciela, aby wskazać kogoś przy drzwiach, popchnąć go w stronę źródła hałasu, a nawet doprowadzić do dzwoniącego telefonu.
3. Wsparcie emocjonalne: Psy zapewniają wsparcie emocjonalne i towarzystwo, zmniejszając poczucie izolacji i samotności, które czasami może towarzyszyć utracie słuchu. Dają poczucie bezpieczeństwa, komfortu i niezachwianej lojalności.
4. Pomoc w zakresie mobilności: Niektóre osoby głuche mogą również szkolić swoje psy jako psy asystujące, które mogą prowadzić je przez przeszkody i wymagające środowiska, zapewniając bezpieczną mobilność.
5. Rzecznictwo i interakcje społeczne: Psy mogą działać jak „mosty”, które ułatwiają komunikację między osobami niesłyszącymi a ogółem społeczeństwa. Często skłaniają do pozytywnych interakcji i rozmów z nieznajomymi.
6. Wczesne ostrzeżenie: Psy mogą ostrzegać osoby niesłyszące o potencjalnych zagrożeniach, takich jak dym, gaz lub zbliżające się samochody, zwiększając bezpieczeństwo w życiu codziennym.
7. Niezależność i wzmocnienie pozycji: Psy asystujące pozwalają osobom niesłyszącym żyć bardziej niezależnie i pewniej, wiedząc, że ich psi towarzysz jest zawsze przy nich, aby je wspierać.
Partnerstwo pomiędzy osobami niesłyszącymi i ich psami wykracza poza zwykłą pomoc; to głęboka więź zbudowana na zaufaniu, wzajemnym zrozumieniu i niezachwianym towarzystwie. Psy nie tylko pozwalają osobom niesłyszącym pełniej postrzegać i doświadczać otaczającego ich świata, ale także zapewniają wsparcie emocjonalne i psychologiczne, które niezmiernie wzbogaca ich życie.