Zmiana sezonów: Żuty syberyjskie przylegają do strategii migracyjnej w odpowiedzi na zmieniające się pory roku na podstawie hodowli i zimowania.
- Grounds: Wiosną dźwigi migrują do północnych obszarów mokradeł w Azji Środkowej, w tym Rosji Zachodnia Równina Siberyjska i Mongolskiego Altai, aby skorzystać z odwilży, która sprawia, że ich preferowane źródła żywności są dostępne.
- Zimowe tereny: W miarę upływu zimowego warunki pogodowe stają się coraz trudniejsze na ich podstawach, a mokradła zamarzają, a jedzenie stają się rzadkie. Kierowane przez tę sezonową zmianę, dźwigi migrują do cieplejszych regionów oferujących lepszą dostępność żywności i klimat. Główne tereny zimowe dla dźwigów syberyjskich znajdują się wzdłuż południowo -wschodniego wybrzeża Chin i sąsiednich krajów Korei Północnej i Korei Południowej, gdzie mokradła i obszary rolni zapewniają duże możliwości żywienia.
Status ochrony i utrata siedliska: Żuraw syberyjski jest gatunkiem zagrożonym, a utrata siedlisk i degradacja stanowią znaczące zagrożenia dla jego przeżycia. Konwersja mokradeł i innych witalnych siedlisk wzdłuż ich szlaków migracyjnych i zimowych na rolnictwo i rozwój zmniejszyło dostępne zasoby i miejsca spoczynkowe dla dźwigów.
Dostępność żywności: Pierwotna dieta żuraw podczas migracji obejmuje rośliny wodne, ryby, owady, małe gryzonie i mięczaki. Wzdłuż swoich tras wędrownych zatrzymują się na mokradłach, jeziorach, deltach rzecznych, ujściach ryżowych, aby uzupełnić swoje rezerwy energetyczne i przybierać na wadze długą podróż przed nami.
Wrodzona instynkt nawigacji: Podobnie jak wiele innych gatunków migracyjnych, syberyjski dźwig polega na wrodzonym zmysłowi magnetycznym i innymi wskazówkami, takimi jak pozycja słońca i gwiazd, w celu nawigacji przez rozległe odległości. Uważa się, że młodsze dźwigi uczą się tras migracyjnych, podążając za ich doświadczonymi starszymi.
Należy zauważyć, że badanie wzorców migracji i dostarczanie siedlisk dla startów migracyjnych jest niezbędne do zachowania żurawy syberyjskiej.