Możliwe metody komunikacji:
* wokalizacje: Tygrys Tasmańskiego prawdopodobnie używał różnych wokalizacji, w tym warknięcia, szczekania, syków, a być może nawet wycie. Te dźwięki mogłyby służyć komunikowaniu się z partnerami, ostrzegania rywali lub sygnał niebezpieczeństwa dla potomstwa.
* oznaczenie zapachu: Podobnie jak wiele ssaków, Thylacyna prawdopodobnie wykorzystywała oznaczenie zapachu do ustanowienia terytoriów i komunikowania się z innymi osobami. Mogło to obejmować opryskiwanie moczu, wypróżnianie w określonych obszarach lub pocieranie ich ciał w obiekty.
* Język ciała: Tygrysy tasmańskie prawdopodobnie używali mowy ciała, takiego jak ruchy ogona, pozycje ucha i wyraz twarzy, do przekazywania informacji.
* Sygnały wizualne: Mogli używać sygnałów wizualnych, takich jak wyświetlanie zębów lub pokazywanie futra, zastraszając rywali lub przyciągnąć kolegów.
* Komunikacja dotykowa: Tygrysy tasmańskie prawdopodobnie oddziaływały fizycznie ze sobą poprzez pielęgnację lub dotykanie, co mogło służyć wzmocnieniu więzi społecznych.
Ograniczone dowody:
Niestety nie mamy bezpośrednich nagrań wokalizacji tygrysów tasmańskiego, a obserwacje ich zachowania były ograniczone przed ich wyginięciem. Utrudnia to na pewno powiedzieć, jak się komunikowali. Jednak naukowcy nadal badają ograniczone dowody, w tym skamieliny, szczątki szkieletowe i relacje historyczne, aby dowiedzieć się więcej o tych fascynujących stworzeniach.
Ważne jest, aby pamiętać, że chociaż możemy zgadywać wykształcone o ich metodach komunikacyjnych, dokładny charakter ich komunikacji pozostaje w dużej mierze nieznany.