1. PARTINICJA NISHE: Zwierzęta w społeczności często dzielą swoją niszę ekologiczną, aby uniknąć bezpośredniej konkurencji o zasoby. Może to obejmować różnice w ich diecie, stosowaniu siedlisk, czasach polowania lub innych aspektach ich zachowania. Na przykład różne gatunki ptaków w lesie mogą mieć wyraźne preferencje żerowania lub miejsca gniazdowania, zapewniając, że nie konkurują nadmiernie.
2. Konkurs międzygatunkowy: Konkurencja o ograniczone zasoby, takie jak żywność, woda i schronienie, może być siłą napędową kształtującą społeczności zwierząt. Podczas gdy konkurencja może prowadzić do konfliktu, może również skutkować adaptacjami ewolucyjnymi, które pozwalają gatunkom współistnieć.
3. Mutualizm i symbioza: Wiele zwierząt angażuje się w wzajemnie korzystne relacje z innymi organizmami w społeczności. Mogą one obejmować proste skojarzenia, w których korzystają oba gatunki, po bardziej złożone relacje symbiotyczne, w których jeden gatunek zależy od drugiego przetrwania. Przykłady mutualizacji obejmują zapylanie przez pszczoły i rośliny wytwarzające nektar lub czyszczenie większych zwierząt przez mniejsze gatunki w zamian za żywność lub ochronę.
4. drapieżnictwo i roślinożerca: Drapieżniki i roślinożercy odgrywają istotną rolę w regulacji populacji zwierząt i utrzymaniu równowagi społeczności. Drapieżniki mogą kontrolować populacje roślinożerców, uniemożliwiając im nadmierną eksploatację zasobów roślin. Zespół może z kolei wpływać na społeczności roślin, wpływając na dostępność zasobów dla innych gatunków.
5. Choroba i pasożytnictwo: Choroby i pasożyty mogą rozprzestrzeniać się przez społeczności zwierząt i znacząco wpływać na dynamikę populacji. Mogą działać jako naturalne mechanizmy kontroli populacji i mogą kierować ewolucyjnymi adaptacjami u gatunków, które rozwijają oporność lub tolerancję na określone patogeny lub pasożyty.
6. Migracja i rozproszenie: Wiele zwierząt migruje lub rozprasza się na duże odległości. Ruchy te mogą być sezonowe lub w odpowiedzi na zmiany środowiskowe. Migracja i rozproszenie pozwalają zwierzętom śledzić zasoby, takie jak żywność lub woda lub znajdować bardziej odpowiednie siedliska. Mogą również pomóc w wymianie materiału genetycznego między populacjami.
7. Adaptacja i koewolucja: Zwierzęta dostosowują się i koevolują w odpowiedzi na czynniki biotyczne i abiotyczne w ich środowisku. Z czasem adaptacje te mogą prowadzić do wyraźnych cech i zachowań, które zwiększają przetrwanie i sukces reprodukcyjny w określonej społeczności.
Podsumowując, zwierzęta przetrwają w społeczności, angażując się w różne strategie, takie jak podział niszowy, konkurencja, wzajemność, drapieżnictwo, choroba i pasożytnictwo, migracja i adaptacja. Strategie te pozwalają zwierzętom współistnieć, uzyskiwać zasoby i utrzymywać równowagę ekologiczną w ich naturalnych siedliskach.