Temperatura wody: Orki są dobrze przystosowane do szerokiego zakresu temperatur wody, od zimnych wód Antarktyki po cieplejsze wody tropików. Mają kilka adaptacji fizjologicznych, które pozwalają im tolerować ekstremalne temperatury, takie jak gruba warstwa tłuszczu i wysokie tempo metabolizmu.
Zasolenie: Orki mogą przetrwać zarówno w wodzie słonej, jak i słonawej. Są w stanie tolerować szeroki zakres zasolenia, od silnie zasolonych wód oceanu po mniej zasolone wody ujść rzek i rzek. Umożliwia im to wpływanie do ujścia rzek i rzek w poszukiwaniu pożywienia lub partnerów.
pH: Orki są w stanie tolerować szeroki zakres poziomów pH, od lekko kwaśnego do lekko zasadowego. Dzięki temu mogą przetrwać zarówno w kwaśnych wodach Arktyki, jak i zasadowych wodach tropików.
Światło słoneczne: Orki to zwierzęta prowadzące tryb dzienny, co oznacza, że są najbardziej aktywne w ciągu dnia. Polegają na świetle słonecznym, aby nawigować, znajdować pożywienie i komunikować się ze sobą. Na obszarach o długich okresach ciemności, takich jak regiony polarne zimą, orki mogą polegać na innych zmysłach, takich jak echolokacja, w celu nawigacji i znalezienia pożywienia.
Pokrywa lodowa: Orki są w stanie przetrwać na obszarach o różnym stopniu pokrywy lodowej. Często można je spotkać na obszarach pokrytych lodem morskim, gdzie mogą polować na foki, lwy morskie i inne ssaki morskie. Na obszarach o dużej pokrywie lodowej orki mogą wykorzystywać pęknięcia w lodzie, aby wynurzyć się na powierzchnię i oddychać, lub mogą przedostać się do obszarów o mniejszej pokrywie lodowej.
Dostępność tlenu: Orki są ssakami bezwzględnie oddychającymi powietrzem, co oznacza, że muszą wypłynąć na powierzchnię, aby zaczerpnąć powietrza. Aby przetrwać, polegają na dostępności tlenu w wodzie. Na obszarach o niskim poziomie tlenu, takich jak głębokie wody lub obszary zanieczyszczone, orki mogą mieć trudności ze znalezieniem wystarczającej ilości tlenu do oddychania i może być konieczne częstsze wypływanie na powierzchnię.