echolokacja: Nietoperze owocowe używają echolokacji, biologicznego systemu sonaru, do nawigacji i lokalizacji źródeł żywności. Emitując dźwięki o wysokiej częstotliwości i interpretując powracające echa, mogą wykrywać przeszkody i potencjalne niebezpieczeństwa, umożliwiając im unikanie zderzeń i unikanie drapieżników.
Flight: Nietoperze owocowe są wykwalifikowanymi ulotkami, zdolnymi do szybkiego manewrowania i podróży na duże odległości. Ich zdolność do latania pozwala im uciec przed drapieżnikami, szybko zdejmując i osiągając wysokości tam, gdzie są mniej wrażliwe.
Camoflage: Niektóre gatunki nietoperzy owocowych ewoluowały tajemnicze zabarwienie, wtapiając się w swoje otoczenie. Na przykład wiele nietoperzy owocowych ma ciemne futro, które kamufluje je na nocnym niebie, co czyni je mniej widocznymi dla drapieżników.
Zachowanie społeczne: Nietoperze owocowe są często zwierzętami społecznymi, żyjącymi w dużych koloniach. To wspólne życie zapewnia im bezpieczeństwo w liczbach, ponieważ drapieżniki mogą być zniechęcone przez obecność dużej grupy.
Mechanizmy obronne: Niektóre gatunki nietoperzy owocowych rozwinęły mechanizmy obronne, takie jak emitujące faul zapachy, przenikliwe wokalizacje, a nawet gryzienie, w celu powstrzymania potencjalnych zagrożeń.
Wybór siedlisk: Nietoperze owocowe wolą określone siedliska, które zapewniają im ochronę. Siedliska te mogą obejmować gęste lasy, jaskinie lub inne osłonięte obszary, które oferują schronienie przed drapieżnikami i surowe warunki środowiskowe.
unikanie drapieżników: Nietoperze owocowe są bardzo świadome swojego otoczenia i wykazują zachowania dotyczące unikania drapieżników. Mogą dostosować wzorce żerowania, aby uniknąć obszarów, w których znane są drapieżniki, lub mogą użyć określonych wzorców lotów w celu zmniejszenia ich podatności.
Migracja: Niektóre gatunki nietoperzy owocowych podejmują długie migracje, które mogą pomóc im uciec przed regionami o wysokim poziomie drapieżnictwa lub niekorzystnych warunków środowiskowych.