Gdy mówca słucha muzyki, przypomina mu się wzajemne powiązanie ze wszystkich form życia. Wąż, początkowo przedstawiony jako niebezpieczne stworzenie, staje się źródłem fascynacji i cudów. Węże są szanowane w wielu kulturach afrykańskich, a wiersz wskazuje na ich duchowe skojarzenia.
Pieśń fletu działa jako pomost między ludzkim światem a Boską, pozwalając mówcy wykroczyć na przyziemne aspekty życia. Poprzez muzykę osiąga głębokie zrozumienie swojego otoczenia, swoich kulturowych korzeni i esencji istnienia. Wiersz przekazuje poczucie harmonii między naturą, ludzkością i duchowością.
Zdjęcia w wierszu są żywe i sugestywne. Mbiti używa szczegółów sensorycznych, aby stworzyć wielozadaniowość dla czytelnika. Dźwięk fletu, chłodna bryza i ogrom Savannah łączą się, aby wzmocnić mistyczną i czarującą atmosferę.
Wiersz podkreśla rolę sztuki, zwłaszcza muzyki, w prowadzeniu transformacji i łączeniu osób z ich dziedzictwem i boską. Przypomina nam moc twórczej ekspresji do przekraczania granic, zjednoczenia ludzi i oferowania chwil transcendencji i odmłodzenia.