Kształt ciała:Przewoźnik wodny ma wydłużone, opływowe ciało, które minimalizuje opór podczas pływania. Ta elegancka konstrukcja ułatwia efektywne poruszanie się po wodzie.
Nogi:Tylne nogi żeglarza wodnego są zmodyfikowane w spłaszczone struktury przypominające wiosła, zwane wiosłami. Wiosła te działają jak potężne wiosła, umożliwiając owadowi poruszanie się po wodzie z niezwykłą szybkością i zwrotnością.
Przystosowania oddechowe:W przeciwieństwie do wielu innych owadów oddychających przez przetchlinki, pływak wodny ma wyspecjalizowane struktury oddechowe zwane plastronami. Te plastrony to gęsta sieć małych, przypominających włosy struktur na odwłoku owada. Plastrony zatrzymują powietrze, tworząc cienką warstwę wokół ciała owada. Warstwa ta działa jak fizyczne skrzela, umożliwiając żeglarzowi pobieranie tlenu z wody.
Włosy hydrofobowe:Ciało żeglarza wodnego pokryte jest drobnymi, wodoodpornymi włoskami. Włosy te tworzą warstwę powietrza pomiędzy ciałem owada a otaczającą wodą, zapewniając mu pływalność i zapobiegając opadaniu.
Anteny:Przewoźnik wodny ma długie, segmentowe anteny, które są wrażliwe na wibracje w wodzie. Czułki te służą jako ważne narządy zmysłów, pomagając owadom wykrywać drapieżniki, lokalizować ofiarę i utrzymywać orientację w wodzie.
Skład naskórka:Naskórek (zewnętrzna powłoka) wodniaka zawiera substancje hydrofobowe, które sprawiają, że jest on woskowaty i odporny na wchłanianie wody. Pomaga to owadowi zachować płyny wewnętrzne i zapobiega wysuszeniu (wysunięciu) pod wpływem powietrza.
Dzięki tym adaptacjom żeglarz wodny doskonale nadaje się do życia w siedliskach wodnych, gdzie żywi się drobnymi organizmami, szczątkami i glonami, pełniąc ważną rolę w równowadze ekologicznej ekosystemów słodkowodnych.