Wiersz „Moje oczy podążają, dopóki ptak nie zgubił się na morzu, znalazł małą wyspę” wyraża kilka zasad Zen.
Nieprzestrzeni: Wiersz oddaje ulotny moment w czasie, lot ptaka i jego zniknięcie w ogrom morza. Przypomina nam przejściową naturę życia i jego zjawiska.
Prostota: Wiersz używa prostego i bezpośredniego języka, wolnego od niepotrzebnych ozdób. Ta prostota odzwierciedla nacisk Zen na pozbawienie niepotrzebnego, aby ujawnić istotę rzeczy.
Niedualizmu: Wiersz zaciera rozróżnienie między sobą a światem zewnętrznym. Oczy poety podążają za ptakiem, aż połączy się z morzem, sugerując poczucie jedności i wzajemnych powiązań między obserwatorem a obserwowanym.
Puszczanie: Ostateczną linię wiersza „Znalezioną małą wyspę” można interpretować jako moment realizacji, odkrycie, które powstaje w wyniku puszczenia lotu ptaka. Ten akt pozwalania przypomina Zen koncepcję braku przywiązania, która zachęca do wolności od pragnień i 執著.
Zasadniczo wiersz ucieleśnia zasady Zen, przedstawiając moment czystej obserwacji, wolny od oczekiwań i przywiązań, ujawniając współzależność wszystkich rzeczy i wzajemne powiązanie jaźni ze środowiskiem.