1. Przepływ powietrza:Delfiny wdychają powietrze przez pojedynczy otwór znajdujący się na czubku głowy. Kiedy wydychają, mogą skierować przepływ powietrza przez foniczne usta.
2. Wargi foniczne:Wargi foniczne to dwa grube, mięsiste fałdy tkanki znajdujące się wewnątrz otworu dmuchowego. Te fałdy tkanki są bardzo elastyczne i mogą szybko wibrować, gdy przepływa przez nie powietrze.
3. Wibracje:Gdy powietrze przepływa przez foniczne usta, powoduje ich wibrację. Częstotliwość tych wibracji określa wysokość wytwarzanego dźwięku. Delfiny potrafią wytwarzać szeroką gamę dźwięków, zmieniając napięcie i sztywność warg fonicznych.
4. Produkcja dźwięku:Wibracje ust fonicznych tworzą fale dźwiękowe, które przemieszczają się w wodzie i powietrzu. Te fale dźwiękowe mogą być słyszane przez inne delfiny i zwierzęta morskie, umożliwiając komunikację i echolokację.
5. Echolokacja:Delfiny wykorzystują echolokację do poruszania się po otoczeniu i lokalizowania ofiary. Emitują wysokie kliknięcia lub gwizdki, a następnie nasłuchują echa odbijającego się od obiektów w otoczeniu. Pozwala im to stworzyć mentalną mapę otoczenia i wykrywać obiekty nawet w mętnej lub ciemnej wodzie.
Delfiny mają niezwykłą kontrolę nad wytwarzaniem dźwięków i potrafią wydawać różnorodne kliknięcia, gwizdki i pulsacyjne wezwania. Każdy rodzaj dźwięku służy określonemu celowi, takiemu jak komunikacja, echolokacja lub interakcja społeczna. Badanie dźwięków delfinów, znane jako bioakustyka, dostarczyło cennych informacji na temat zachowania, komunikacji i zdolności sensorycznych tych inteligentnych ssaków morskich.