Stosowanie żywego opisu jest szczególnie ważne w dziełach literackich, takich jak powieści, opowiadania i poezja, gdzie celem pisarza jest zanurzenie czytelnika w historii i stworzenie poczucia miejsca, czasu i atmosfery. Na przykład w pierwszym akapicie powieści Charlesa Dickensa „Opowieść o dwóch miastach” za pomocą następujących słów maluje on żywy obraz ulic miasta i atmosfery rewolucji francuskiej:
> „To były najlepsze czasy, to były najgorsze czasy, to był wiek mądrości, to był wiek głupoty, to była epoka wiary, to była epoka niedowierzania, to była pora Światła , to była pora Ciemności, to była wiosna nadziei, to była zima rozpaczy.”
To użycie kontrastujących obrazów i powtórzeń skutecznie oddaje wrażenie wstrząsów i zamętu, jakie miały miejsce podczas Rewolucji Francuskiej i natychmiast wciąga czytelnika w historię.
Żywy opis to potężna technika literacka, która może przenieść czytelników w nowe miejsca, wprowadzić ich w nowe doświadczenia i wywrzeć trwały wpływ na ich wyobraźnię. Jest to technika, którą wszyscy pisarze powinni starać się opanować, aby skutecznie angażować czytelników i ożywiać swoje historie.