Znaki fizyczne:
* podniesione hackles: Włosy na plecach i szyi będą wstać, dzięki czemu wydają się większe i bardziej zastraszające.
* syczenie lub warczenie: Diabły wydają te dźwięki, aby ostrzec potencjalnych rywali lub zagrożeń.
* Gaping w jamie ustnej: Mogą szeroko otworzyć usta, wyświetlając zęby i wydając dźwięk „klikania”.
* Twitching ogona: Szybko drgający ogon może wskazywać na podniecenie lub agresję.
* postawa: Mogą stać wyższe i bardziej sztywne z przedłużonymi przednimi nogami, gotowymi do naładowania.
Znaki behawioralne:
* Zwiększone wokalizacje: Diabły są naturalnie głośne, ale jeśli stają się bardziej głośni i agresywne w swoich dźwiękach, może to być znak gniewu.
* Ładowanie lub rzucenie: Jest to wyraźny znak agresji, szczególnie jeśli dążą do twarzy lub głowy przeciwnika.
* gryzienie: Mogą pękać lub gryźć wszystko w pobliżu.
Ważna uwaga:
Ważne jest, aby pamiętać, że diabły tasmańskie są dzikimi zwierzętami i należy je obserwować z bezpiecznej odległości. Podejście do nich lub próba interakcji może być wyjątkowo niebezpieczne.
Zamiast próbować ocenić ich gniew, najlepiej podziwiać ich z daleka i docenić ich wyjątkową naturę.