Aureomycyna działa poprzez zapobieganie tworzeniu przez bakterie kopii ich DNA. Hamuje to ich wzrost i rozmnażanie, co pozwala układowi odpornościowemu łatwiej je zabić. Aureomycynę zazwyczaj przyjmuje się doustnie, ale można ją również stosować miejscowo na skórę lub oczy.
Aureomycyna jest na ogół dobrze tolerowana, ale może powodować działania niepożądane, takie jak nudności, wymioty, biegunka i wysypka. Mogą wystąpić poważniejsze działania niepożądane, takie jak uszkodzenie wątroby i supresja szpiku kostnego. Aureomycyny nie powinny przyjmować osoby z chorobami wątroby lub problemami ze szpikiem kostnym.
Aureomycyna jest antybiotykiem o szerokim spektrum działania, co oznacza, że można ją stosować w leczeniu szerokiego zakresu infekcji. Oznacza to jednak również, że może powodować więcej skutków ubocznych niż antybiotyki o wąskim spektrum działania, które są skuteczne tylko wobec określonego zakresu bakterii.
Aureomycyna jest cennym lekiem stosowanym w leczeniu infekcji bakteryjnych. Należy go jednak stosować wyłącznie pod nadzorem lekarza, gdyż może powodować poważne skutki uboczne.