Maksymalny zakres echolokacji jest ograniczony kilkoma czynnikami, w tym częstotliwość fal dźwiękowych, wielkość i złożoność wykrytych obiektów oraz ilość szumu tła. Fale dźwiękowe o wyższej częstotliwości mają krótszą długość fali i zapewniają lepszą rozdzielczość, ale także szybciej osłabiają w powietrzu, ograniczając swój zasięg. Obiekty o złożonych kształtach lub wielu powierzchniach, takie jak drzewa, mogą być trudniejsze do wykrycia niż proste obiekty, takie jak owady. Hałas w tle, taki jak wiatr lub deszcz, może zakłócać zdolność nietoperzy do wykrywania echa.
Pomimo tych ograniczeń echolokacja jest niezwykle skutecznym sensem, które pozwala nietoperzom nawigować w ciemności i polować na ofiarę. Emitując dźwięki o wysokiej częstotliwości i analizując powracające echa, nietoperze mogą zbudować szczegółową mapę ich otoczenia i z dużą precyzją zlokalizować obiekty.