Utrata siedliska :W miarę wzrostu populacji ludzkich ich działalność rolnicza i rozwojowa wkroczyła w naturalne siedliska tygrysów kaspijskich. Wylesianie, konwersja terenów podmokłych na rolnictwo i ekspansja osad ludzkich przyczyniły się do fragmentacji i utraty siedlisk, wpływając na naturalne zasoby Tygrysów i terenów polowań.
Polowanie i kłusowanie :Tygrysy kaspijskie były cenione za luksusowe futro i inne części ciała wykorzystywane w tradycyjnej medycynie, co czyni je podatnymi na ukierunkowane polowanie i kłusownictwo. Kłusownictwo było szczególnie szalone w XIX i na początku XX wieku z powodu zwiększonego zapotrzebowania na skórki tygrysa i inne części ciała, co prowadzi do znacznych spadków populacji.
Wyczerpanie ofiary :Tygrysy kaspijskie to mięsożercy, głównie żerujący na dużych nieciorcach, takich jak dziki, jelenie i kozy górskie. W przypadku utraty siedlisk i ekspansji rolnictwa, gatunki te ofiarami stawiały również przed ludnością z powodu polowania i zmniejszenia obszarów wypasu. Zmniejszona dostępność ofiary dodatkowo pogorszyła przeżycie tygrysów kaspijskich.
Niestabilność polityczna i wojny domowe :Niektóre kraje w historycznym zasięgu tygrysa doświadczyły okresów niestabilności politycznej i wojen domowych. To niepokoje obywatelskie wpłynęły na wysiłki ochrony, co utrudnia wdrożenie odpowiednich środków ochrony i skuteczne zwalczanie kłusownictwa.
W wyniku tych czynników populacja tygrysów kaspijskich zmniejszyła się gwałtownie. Ostatni potwierdzony obserwacja tygrysa kaspijskiego została zarejestrowana w 1959 r. W Golestan National Park w Iranie. Pomimo szeroko zakrojonych wysiłków i inicjatyw w celu ożywienia populacji tygrysów kaspijskich, w kolejnych latach nie poczyniono potwierdzonych obserwacji. W związku z tym tygrysy kaspijskie są uważane za funkcjonalnie wymarły przez Międzynarodową Związek Ochrony Przyrody (IUCN).