Hodowla selektywna:wczesni ludzie zauważyli, że niektóre zwierzęta miały pożądane cechy, takie jak osamotliwość, uległość lub określone atrybuty fizyczne. Selektywnie hodowali te zwierzęta, zapewniając, że ich potomstwo odziedziczyło i przekazały te pożądane cechy.
Koewolucja i dobór naturalny:Proces udomowienia był również napędzany przez koewolucję i dobór naturalny. Gdy ludzie i zwierzęta żyli w bliskiej odległości, zmiany środowiskowe i behawioralne zachodziły w obu. Wybór naturalny faworyzował zwierzęta, które można było przystosować do środowisk ludzkich, podczas gdy ludzie skorzystali z zasobów i towarzystwa tych udomowionych zwierząt.
Proces stopniowy:udomowienie nie było nagłym wydarzeniem, ale stopniowym procesem. Obejmowało to wiele pokoleń selektywnej hodowli, a zmiany zachowań zwierząt i biologii nastąpiły powoli w czasie.
Komunikacja i wiązanie międzygatunkowe:ludzie opracowali metody komunikacji i tworzyli wiązania ze zwierzętami. Obejmowało to naukę rozumienia i reagowania na zachowania zwierząt, zapewnianie opieki i schronienia oraz ustanowienie wzajemnych relacji.
Zmiany genetyczne i behawioralne:nad pokoleniami udomowienia, zmian genetycznych i behawioralnych gromadzących się u zwierząt. Obejmowały one zmniejszoną agresję, tolerancję obecności ludzi i obsługę, zmiany cykli reprodukcyjnych oraz adaptacje do określonych zastosowań ludzkich (np. Produkcja mleka, hodowla, transport).
Czynniki kulturowe i społeczne:udomowienie zwierząt kształtowano również przez czynniki kulturowe i społeczne. Zwierzęta służyły różnym celom, od dostarczania żywności, odzieży i transportu po role religijne i symboliczne w społecznościach ludzkich.
Warto zauważyć, że konkretne metody i procesy udomowienia różniły się w różnych kulturach i regionach i miały miejsce w różnych momentach w całej historii. Udomówienie zwierząt miało głęboki wpływ na społeczeństwa ludzkie, przekształcając sposób, w jaki ludzie żyli i wchodzili w interakcje ze swoim środowiskiem.