Antylopy używają przede wszystkim przewodów ograniczających podczas poruszania się. Ograniczone chody polega na napędzaniu się do przodu przy użyciu zarówno ich tylnych, jak i przednich nóg jednocześnie, z okresem zawieszenia w powietrzu. Ta metoda lokomocji pozwala antyelopom osiągnąć dużą szybkość, zwinność i wydajność w pokryciu rozległych odległości na ich terytoriach.
galopowanie
Gdy antylopy osiągają wyższe prędkości, przechodzą one na szybszy chód o nazwie galopowanie. Podczas galopowania ich stopy uderzają w ziemię w następującej sekwencji:tylna stopa, oba przedoprzewodnik prawie razem, a następnie drugą tylną stopę. Ten szczególny chód pozwala im utrzymać szybki ruch przy jednoczesnym zachowaniu równowagi i stabilności.
Iking
Niektóre gatunki antylop, zwłaszcza Springboks, są znane ze swojego unikalnego zachowania „prawicy”. Pasowanie charakteryzuje się serią krótkich, szybkich granic z wszystkimi czterema stopami nad ziemią. Springboks wykonują to zachowanie jako pokaz zwinności i zaskakujące potencjalne drapieżniki, co czyni go niezwykłym aspektem ich ruchu.
Stotting
Kolejnym charakterystycznym ruchem obserwowanym u niektórych gatunków antylop jest stotowanie. Podczas stotowania antylopy wielokrotnie wskakują prosto w powietrze, lądując na wszystkich czworakach. To zachowanie służy jako sygnał dla innych antylopów zbliżającego się niebezpieczeństwa i jako środki zaskakujące drapieżniki.
Walking and Crutting
Antylopy wykazują również wolniejsze chody, takie jak chodzenie i kłusowanie, podczas poruszania się przy niższych prędkościach lub podczas wypasania roślinności. Te chody obejmują naprzemiennie umieszczanie stóp, podobnie jak większość innych czterokrotnie ssaków.
Niezwykłe ruchy i różnorodne chody antylopy to kluczowe adaptacje, które pozwalają im nawigować różnorodne tereny, wyprzedzać drapieżniki i skutecznie przemierzać duże odległości w ich naturalnych siedliskach.