1. Kontrola chemiczna :Najpowszechniej stosowaną metodą jest chemiczne oczyszczanie strumieni i rzek, w których odbywa się tarło minogów. Substancję chemiczną o nazwie TFM (3-trifluorometylo-4-nitrofenol) podaje się do wyznaczonych dróg wodnych w stadium larwalnym minoga, skutecznie je zabijając bez znaczącej szkody dla innych organizmów wodnych.
2. Bariery :Budowa barier fizycznych, takich jak tamy lub bariery elektryczne, może uniemożliwić minogom dotarcie do miejsc tarła. Bariery te uniemożliwiają dorosłym minogom migrację w górę rzeki i rozmnażanie się.
3. Technika sterylnego samca :Metoda ta polega na wypuszczaniu na wolność bezpłodnych samców minogów, które konkurują z dzikimi samcami o samice. Ponieważ wypuszczone samce są bezpłodne, ich próby krycia skutkują niezapłodnieniem jaj i zmniejszoną reprodukcją.
4. Zatrzymanie :W strumieniach ustawia się pułapki, aby łapać dorosłe minogi podczas migracji na tarło. Pułapki te mogą być wyposażone w przynętę lub środki wabiące w celu zwabienia minogów i usunięcia ich z ekosystemu.
5. Modyfikacja siedliska :Zmiana siedlisk minogów może sprawić, że będą one mniej odpowiednie do tarła. Na przykład instalowanie barier na dnie strumieni lub modyfikowanie wzorców przepływu wody może zakłócać tarło minoga i zmniejszać jego liczebność.
6. Zintegrowana ochrona przed szkodnikami :Kompleksowe podejście łączące kilka metod kontroli może być skuteczne w zarządzaniu populacjami minoga morskiego. Stosując kombinację zabiegów chemicznych, barier, odłowów i modyfikacji siedlisk, zarządzający rybołówstwem mogą zminimalizować wpływ minogów na ekosystemy Wielkich Jezior.
7. Naturalne drapieżniki :Wprowadzenie naturalnych drapieżników minogów morskich, takich jak pstrąg jeziorowy lub minóg pacyficzny, może pomóc w zmniejszeniu ich populacji. Te drapieżniki polują na minogi na różnych etapach swojego cyklu życiowego.