Gołąb żałobny wschodni (Zenaida makroura carolinensis):Występuje we wschodnich Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i częściach Meksyku. Mają zwykle jaśniejsze szare zabarwienie w porównaniu do pozostałych dwóch podgatunków.
Gołąb żałobny zachodni (Zenaida makroura marginalella):Występuje w zachodnich Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Meksyku, rozciągając się na zachód aż do wybrzeża Pacyfiku. Są zazwyczaj ciemniejsze lub brązowoszare w porównaniu do podgatunków wschodnich.
Meksykański gołąb żałobny (Zenaida makroura mexicana):Występuje głównie w Meksyku i częściach Ameryki Środkowej. Mają bardziej brązowawe lub szorstkie ubarwienie w porównaniu do podgatunków wschodnich i zachodnich.
Wiosną i latem gołębie żałobne rozmnażają się i gniazdują na całym swoim terenie. Zwykle budują gniazda na drzewach, krzewach, a nawet na konstrukcjach stworzonych przez człowieka. W ramach swoich zachowań migracyjnych gołębie żałobne w Ameryce Północnej przemieszczają się na południe w miesiącach zimowych w poszukiwaniu cieplejszego klimatu z wystarczającymi zasobami pożywienia. Jesienią wiele gołębi żałobnych ze wschodu i zachodu migruje na południe, do południowych Stanów Zjednoczonych, Meksyku i Ameryki Środkowej. Meksykańskie gołębie żałobne, których rozmieszczenie jest bardziej tropikalne, mają zwykle mniej wyraźne migracje lub mogą angażować się w ruchy lokalne.
Wiadomo, że gołębie żałobne podejmują sezonowe ruchy w poszukiwaniu zasobów, takich jak pożywienie i miejsca gniazdowania. Jednak na ich wzorce migracji mogą wpływać różne czynniki, w tym warunki pogodowe, dostępność pożywienia i zmiany siedlisk. Monitorowanie wzorców migracji i populacji gołębi żałobnych jest ważne dla działań ochronnych i zrozumienia dynamiki ich rozmieszczenia i preferencji siedliskowych.