1. Ograniczone zasoby: Wyspy często mają unikalne ekosystemy z odrębnymi gatunkami, a ich środowisko charakteryzuje się zazwyczaj ograniczonymi zasobami. Gatunki inwazyjne, które często charakteryzują się wysokimi zdolnościami adaptacyjnymi i współczynnikiem reprodukcji, mogą konkurować z gatunkami rodzimymi w zakresie ograniczonych zasobów, takich jak żywność, woda i siedliska.
2. Brak naturalnych drapieżników: Wiele gatunków wyspiarskich ewoluowało bez naturalnych drapieżników i chorób kontrolujących ich populację. W przypadku wprowadzenia gatunków inwazyjnych mogą one nie mieć naturalnych drapieżników ani konkurentów na wyspach, co powoduje wykładniczy wzrost ich populacji i zakłóca równowagę ekologiczną.
3. Małe populacje: Gatunki wyspiarskie często występują w stosunkowo małych, izolowanych populacjach. Może to uczynić je szczególnie podatnymi na wpływ gatunków inwazyjnych. Nawet niewielka liczba inwazyjnych osobników może mieć nieproporcjonalnie duży wpływ na małą rodzimą populację.
4. Modyfikacja siedliska: Gatunki inwazyjne mogą modyfikować i degradować siedliska wyspiarskie, zmieniając strukturę i skład ekosystemu. Może to mieć szkodliwy wpływ na gatunki rodzime, których przetrwanie i rozmnażanie zależy od określonych warunków siedliskowych.
5. Rozprzestrzenianie się choroby: Niektóre gatunki inwazyjne mogą przenosić choroby lub pasożyty szkodliwe dla rodzimej fauny i flory. Choroby te mogą szybko rozprzestrzeniać się w populacjach wysp, powodując znaczny spadek liczebności, a nawet lokalne wymieranie gatunków rodzimych.
6. Hybrydyzacja: Gatunki inwazyjne mogą czasami krzyżować się z gatunkami rodzimymi, co prowadzi do skażenia genetycznego i utraty unikalnych linii genetycznych i adaptacji. Hybrydyzacja może zniszczyć odrębne cechy gatunków rodzimych i zagrozić ich rolom ekologicznym.
7. Konkurencja i drapieżnictwo: Gatunki inwazyjne często bezpośrednio konkurują z gatunkami rodzimymi o pożywienie i zasoby, mogą także polować na gatunki rodzime. Może to zakłócić naturalne łańcuchy pokarmowe i interakcje ekologiczne, powodując brak równowagi i zmniejszenie różnorodności biologicznej.
8. Ograniczone rozprzestrzenianie się: Wiele gatunków wyspiarskich ma ograniczone możliwości rozprzestrzeniania się, co utrudnia im opuszczenie obszarów, na których osiedliły się gatunki inwazyjne. Może to ograniczyć ich możliwości znalezienia odpowiednich siedlisk i uniknięcia konkurencji lub drapieżników.
Łącznie te czynniki sprawiają, że dzika przyroda wyspy jest bardzo podatna na zagrożenia stwarzane przez gatunki inwazyjne, co często powoduje poważne skutki ekologiczne i utratę różnorodności biologicznej.