Jakie jest siedlisko lotosu?

Siedliska lotosów

Nelumbo nucifera, powszechnie znany jako święty lotos, lotos indyjski lub po prostu lotos, to dobrze znana roślina wodna o fascynujących kwiatach. Lotosy pochodzą z terenów podmokłych, jezior i wolno płynących rzek. Ich naturalne występowanie obejmuje tropikalne i subtropikalne regiony Azji i Australii, ze znaczącymi występami w Indiach, Chinach, Japonii i częściach Azji Południowo-Wschodniej.

Preferowane siedliska lotosów to:

1. Płytkie wody: Lotosy rozwijają się w płytkich środowiskach słodkowodnych, gdzie głębokość wody waha się od 1 do 4 stóp (0,3 do 1,2 metra). Zwykle można je spotkać na bagnach, stawach, jeziorach i innych stojących lub wolno płynących zbiornikach wodnych.

2. Błotniste podłoża: Korzenie lotosów są dobrze przystosowane do błotnistych podłoży powszechnie występujących w ich naturalnym środowisku. Gleby błotniste zapewniają wsparcie korzeniom rośliny i umożliwiają efektywne wchłanianie składników odżywczych.

3. Ciepły klimat: Lotosy kwitną w ciepłych warunkach klimatycznych, a optymalny wzrost występuje na obszarach, gdzie temperatura waha się od 20°C do 35°C (68°F do 95°F).

4. Pełne światło słoneczne: Lotosy preferują pełne światło słoneczne, aby zapewnić prawidłową fotosyntezę i ogólny wzrost. Do prawidłowego rozwoju potrzebują co najmniej 6–8 godzin bezpośredniego światła słonecznego dziennie.

5. Ochrona przed falami i prądami: Lotosy najlepiej nadają się do spokojnych i osłoniętych wód. Siedliska z nadmiernym działaniem fal lub silnymi prądami mogą uszkodzić liście i kwiaty rośliny.

6. Woda neutralna lub lekko zasadowa: Lotosy preferują wodę neutralną lub lekko zasadową o pH w zakresie od 6,5 do 7,5. Ekstremalnie kwaśne lub zasadowe warunki mogą utrudniać wzrost i kwitnienie rośliny.

7. Woda bogata w składniki odżywcze: Lotosy tolerują warunki ubogie w składniki odżywcze, ale dobrze rozwijają się w zbiornikach wodnych zawierających umiarkowane ilości składników odżywczych, takich jak azot i fosfor.

Oprócz tych naturalnych siedlisk lotosy przystosowały się również do uprawy w sztucznych ogrodach wodnych i ozdobnych stawach. Przy odpowiedniej pielęgnacji i konserwacji można je z powodzeniem uprawiać w różnych miejscach poza ich rodzimym zasięgiem.