Dentamycyna jest półsyntetycznym antybiotykiem aminoglikozydowym, spokrewnionym z gentamycyną. Jest wytwarzany przez wzrost Micromonospora chersina lub Micromonospora echinospora var. denitrificany.
Dentamycyna i inne antybiotyki aminoglikozydowe mają podobne widma aktywności przeciwdrobnoustrojowej in vitro. Jest szczególnie aktywny wobec bakterii Gram-ujemnych, w tym Enterobacteriaceae, Pseudomonas aeruginosa, Acinetobacter calcoaceticus var. anitratus i Burkholderia cepacia. Antybiotyk jest nieaktywny wobec większości bakterii Gram-dodatnich (w tym gronkowców i enterokoków) i obligatoryjnie beztlenowców.
Dentamycyna nie wykazuje oporności krzyżowej z penicylinami, cefalosporynami, erytromycyną, klindamycyną i tetracykliną.
Dentamycyna Oporność może wynikać z genów plazmidowych kodujących enzymatyczną modyfikację antybiotyku (najczęściej poprzez proces adenylacji) lub genów plazmidowych lub chromosomalnych wpływających na wychwyt rybosomalny.
Dentamycyna słabo wchłania się z przewodu pokarmowego. Może powodować ototoksyczność i nefrotoksyczność. Te działania niepożądane występują najczęściej u osób z zaburzeniami czynności nerek oraz w przypadku podawania dentamycyny w połączeniu z innymi antybiotykami nefrotoksycznymi, takimi jak wankomycyna.