1. Skrzela: Koniki morskie oddychają skrzelami, które są wyspecjalizowanymi narządami pobierającymi tlen z wody. Nie mogą oddychać powietrzem jak ludzie i inne zwierzęta lądowe.
2. Pęcherz pływacki: Koniki morskie posiadają pęcherz pławny – narząd wypełniony gazem, który pomaga im utrzymać pływalność i kontrolować głębokość w wodzie. Poza wodą pęcherz pławny zapadłby się, utrudniając konikom morskim utrzymanie się na powierzchni i efektywne poruszanie się.
3. Struktura ciała: Koniki morskie mają wyjątkową budowę ciała, z wydłużonymi pyskami, chwytnymi ogonami i kościstą zbroją. Funkcje te są przeznaczone do nawigacji i kamuflażu w środowisku wodnym. Brakuje im niezbędnych adaptacji, takich jak kończyny czy płuca, do poruszania się i oddychania na lądzie.
4. Nawyki żywieniowe: Koniki morskie to wyspecjalizowane żerujące zwierzęta, które zjadają znajdujące się w wodzie głównie małe skorupiaki i plankton. Mają długie, rurkowate pyski, których używają do zasysania pożywienia. Ich układ trawienny jest przystosowany do przetwarzania tych organizmów wodnych i nie mogą one łatwo trawić lądowych źródeł pożywienia.
5. Zależność od siedliska: Aby przetrwać, koniki morskie są w dużym stopniu zależne od siedlisk morskich. Opierają się na specyficznych warunkach wodnych, temperaturze, zasoleniu i dostępności pożywienia, jakie zapewniają oceany i wody przybrzeżne. Próba przystosowania ich do środowiska lądowego wymagałaby znacznych modyfikacji ich siedliska, które byłyby niezwykle trudne do odtworzenia.
Podsumowując, koniki morskie nie są fizjologicznie przystosowane do życia poza wodą, a ich przetrwanie zależy od wyjątkowych warunków panujących w środowisku morskim. Chociaż niektóre gatunki ryb potrafią przystosować się do siedlisk słonawych lub słodkowodnych, koniki morskie są zwierzętami wyłącznie morskimi i nie mogą wytrzymać dłuższych okresów poza wodą.