Sturiosoma aureum jest jedynym gatunkiem z rodzaju Sturiosoma i został po raz pierwszy opisany przez Arthura Sidneya Olliffa w 1889 r. Moth ma rozpiętość skrzydeł około 10–12 cm, z kobietami zwykle nieco większymi niż mężczyźni. Górna strona skrzydeł ma żywy złoty kolor, z opalizującymi niebieskimi i zielonymi odbiciami. Spód skrzydeł to jaśniejsze złoto, z serią ciemnobrązowych plam i charakterystycznym pomarańczowym brązowym opaską wzdłuż zewnętrznej krawędzi.
Sturiosoma aureum znajduje się w różnych siedliskach, w tym w lasach, lasach, użytkach zielonych i wrzosowiskach. Jest najbardziej aktywny w ciągu dnia i często można go zobaczyć na otwartych obszarach lub wygrzewając się na słońcu. Ćma żywi się nektarem różnych kwiatów, w tym Wattle, Eukaliptus i Hakeas.
Sturiosoma aureum jest stosunkowo krótkotrwałą ćmą, a dorośli zwykle przeżywają zaledwie kilka tygodni. Samice kładą jaja na łodygach lub liściach roślin spożywczych, a larwy rozwijają się w tkance roślinnej. Larwy są białe, z ciemnobrązową głową i serią ciemnobrązowych pasków wzdłuż ciała. Karmią się tkanką roślinną, a szczenią w kokonie w roślinie.
Golden Sun Moth jest popularnym gatunkiem wśród kolekcjonerów, a także jest ceniona przez pszczelarzy jako potencjalny zapylacz. Moth jest wymieniony jako prawie zagrożony przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN), ze względu na jej ograniczoną dystrybucję i oczyszczenie jej siedliska.