1. Hibernacja: NEWTS wchodzą w stan hibernacji zimą, który charakteryzuje się znacznym zmniejszeniem ich aktywności i tempa metabolizmu. Zachowują energię i zmniejszają potrzebę żywności, spowalniając swoje procesy ciała.
2. Dokopanie: Podczas hibernacji Newts stają się uśpione i znajdują odpowiednie lokalizacje do spędzenia zimy. Mogą zakopać się w błoto, ukrywać się pod skałami lub kłód lub szukać schronienia w głębokich obszarach stawu, gdzie temperatura wody pozostaje stosunkowo stabilna.
3. Tolerancja zimna: Newts wykazują wysoki poziom tolerancji na zimno z powodu unikalnych adaptacji biochemicznych. Produkują białka przeciw zamarzaniu, które zapobiegają tworzeniu się kryształów lodu w swoich płynach ustrojowych i tkankach, chroniąc w ten sposób komórki przed uszkodzeniami spowodowanymi przez temperatury zamrażania.
4. Oddychanie: NEWT mają wyspecjalizowany układ oddechowy, który pozwala im wyodrębnić tlen z wody. Nawet gdy powierzchnia stawu jest zamrożona, Newts mogą nadal oddychać poprzez wchłanianie tlenu przez skórę lub przez specjalne adaptacje oddechowe w ogonie lub kloakie.
5. Rezerwy energii: NEWTS buduje rezerwy energii w swoim ciele w ramach przygotowań na zimę. Gumują sklepy tłuszczu w wątrobie, ogonie lub innych tkankach, aby je utrzymać w okresie zmniejszonej dostępności żywności.
6. Rozmiar ciała: Większe NITS mają tendencję do przetrwania zimowego lepiej niż mniejsze. Ich zwiększona masa ciała zapewnia im więcej rezerw energii do wspierania ich metabolizmu i wytrzymania trudnych warunków.
7. Zachowanie grupowe: Niektóre gatunki Newt mogą łączyć się razem w większych grupach lub wspólnej hibernaculi zimą. To zachowanie pomaga im oszczędzać ciepło, zmniejszyć wydatki na energię i zwiększyć ich szanse na przeżycie.
8. Adaptacja do klimatu lokalnego: NEWT ewoluowały przez długi czas, aby dostosować się do określonych warunków klimatycznych w ich rodzimej siedlisku. Ich strategie hibernacji i mechanizmy tolerancji zimnej pasują do lokalnych wzorców pogodowych, zapewniając długoterminowe przetrwanie w środowiskach sezonowych.
Korzystając z tych adaptacji, Newts są w stanie z powodzeniem znosić wyzwania zimy w swoim siedlisku stawowym. Należy jednak zauważyć, że niektóre czynniki środowiskowe, takie jak ekstremalne fluktuacje temperatury, degradacja siedlisk lub nagłe zmiany pokrycia lodowego, mogą nadal stanowić ryzyko dla ich przeżycia.