1. Znalezienie jedzenia: Wiewiórki drzewne to wszystkożerne i przede wszystkim żywią się różnymi orzechami, nasionami, owocami, owadami, a nawet grzybami. Mają silne instynkty żerowania i mogą spędzać znaczną ilość czasu na poszukiwaniu jedzenia. Często buforują jedzenie w ukrytych lokalizacjach, aby je później odzyskać.
2. Używanie siedlisk: Wiewiórki drzewne są nadrzewne, co oznacza, że większość życia spędzają na drzewach. Budują gniazda, zwane Dreys, wysoko w gałęziach dla schronienia i ochrony przed drapieżnikami. Te dreys zapewniają bezpieczną przestrzeń do odpoczynku i wychowywania młodych.
3. Struktura społeczna: Wiewiórki drzewne mogą żyć w grupach wspólnych lub mieć odrębne terytoria, w zależności od gatunku. Niektóre gatunki są samotne, podczas gdy inne mogą tworzyć jednostki rodzinne lub większe grupy społeczne. Komunikują się ze sobą poprzez wokalizacje, gesty ciała i oznakowanie zapachu, aby ustanowić swoje terytoria i koordynować ich działalność.
4. Reprodukcja: Wiewiórki drzewne zazwyczaj rozmnażają się raz lub dwa razy w roku, a kobiety rodzą wiele potomstwa. Młode wiewiórki nazywane są kociętami lub szczeniętami i pozostają zależne od swoich matek przez kilka tygodni lub miesięcy, dopóki nie będą w stanie samodzielnie jeść.
5. unikanie drapieżników: Wiewiórki drzewne są ofiarą różnych drapieżników, w tym ptaków drapieżnych, węży, mięsożerców, a nawet innych wiewiórek. Aby uniknąć drapieżników, polegają na swojej zwinności, zapalonych zmysłach i kamuflażu. Mogą szybko poruszać się przez drzewa i wykorzystać swoją zdolność do wspinania się jako mechanizm ucieczki.
6. Konserwacja gniazda: Wiewiórki drzewne regularnie utrzymują i naprawiają swoje dreys, aby zapewnić bezpieczne i wygodne środowisko. Zbierają materiały takie jak liście, gałązki, kora i mchu, aby ich gniazda były ciepłe, suche i izolowane, umożliwiając im wytrzymanie ekstremalnych warunków pogodowych.
7. Sezonowa adaptacja: Wiewiórki drzewne dostosowują swoje zachowanie i fizjologię do różnych sezonów. Zimą niektóre gatunki zmniejszają swoją aktywność i polegają na przechowywanych buforach pokarmowych. Mogą również ulegać zmianom fizjologicznym w celu oszczędzania energii, takich jak wprowadzanie okresów odrętwienia, w których ich temperatura ciała i szybkość metabolizmu znacznie zmniejszają się.
8. rozproszenie: W miarę wzrostu populacji wiewiórki drzewnej niektóre osoby mogą rozproszyć się na nowych obszarach w poszukiwaniu żywności, partnerów lub odpowiednich miejsc lęgowych. Dispersal pomaga utrzymać różnorodność genetyczną i zapobiega przeludnianiu w ich siedliskach.
Należy zauważyć, że zachowanie wiewiórki drzew i strategie przeżycia mogą się różnić w zależności od określonego gatunku i ich unikalnych adaptacji do ich siedlisk. Kiedy działalność człowieka, takie jak wylesianie, urbanizacja i zmiany klimatu, wpływają na ich środowisko, wiewiórki drzewne mogą stawić czoła różnym wyzwaniom i wymagać dostosowania ich naturalnych zachowań, aby przetrwać i rozmnażać się.