1. Utrata i fragmentacja siedliska: Naturalnym siedliskiem Tuatary są lasy przybrzeżne i nabrzeże Nowej Zelandii. Jednak z powodu działalności człowieka, takich jak wylesianie, urbanizacja i rolnictwo, ich siedlisko zostało znacznie zmniejszone i rozdrobnione. To zakłóca ich podstawy hodowlane i ogranicza ich zdolność do swobodnego poruszania się i znajdowania jedzenia.
2. Wprowadzone drapieżniki: Wprowadzenie drapieżników ssaków, takich jak szczury, stoatów i koty, do Nowej Zelandii wywarło niszczycielski wpływ na populację Tuatara. Te drapieżniki żerują na jajach i pisku Tuatara, znacznie zmniejszając ich wskaźniki przeżycia.
3. Ograniczona wskaźnik reprodukcyjny: Tuataras mają bardzo powolny wskaźnik reprodukcyjny. Osiągają dojrzałość płciową po około 10 lat i wytwarzają kilka jaj, które są podatne na drapieżnictwo. Ta powolna wskaźnik reprodukcji sprawia, że populacja stanowi wyzdrowienie po spadku spowodowanych utratą siedlisk i drapieżnictwem.
4. Choroba: Tuataras są podatne na choroby przenoszone przez wprowadzone gatunki. Na przykład grzyb ophidiomyces ophiodiicola, który powoduje chorobę grzybową węża, został wykryty w populacjach Tuatara i może być potencjalnie śmiertelny.
5. Zmiana klimatu: Zmiana wzorców klimatu i rosnące poziomy morza stanowią również poważne zagrożenie dla populacji Tuatara. Ich przybrzeżne siedliska są szczególnie podatne na erozję i powodzie, co prowadzi do dalszej utraty siedlisk i wysiedlenia jednostek.
6. Długie generowanie: Tuataras mają długi czas pokolenia, co oznacza, że osiągnięcie dojrzałości reprodukcyjnej zajmuje wiele lat. Ogranicza to zdolność populacji do szybkiego reagowania na zmieniające się warunki środowiskowe lub zagrożenia.
7. Rozkład ograniczony: Tuataras są endemiczne wobec Nowej Zelandii, a ich naturalny zasięg jest ograniczony do niewielkiej liczby wysp morskich i obszarów przybrzeżnych. Ten ograniczony rozkład sprawia, że są one bardzo podatne na zlokalizowane zdarzenia, takie jak burze lub wprowadzenie gatunków inwazyjnych, które mogą mieć nieproporcjonalnie znaczący wpływ na ich populację.
Ze względu na te czynniki Tuatara jest klasyfikowana jako „wrażliwa” przez Międzynarodową Związek Ochrony Przyrody (IUCN), podkreślając pilną potrzebę ochrony ochrony i przywrócenia ich populacji.