1. Winda:
Siła nośna to siła skierowana ku górze, wytwarzana przez skrzydła, gdy ptak porusza się w powietrzu. Powstaje na skutek różnicy ciśnień powietrza nad i pod skrzydłami. Kształt i ruch skrzydeł tworzą obszar niskiego ciśnienia nad skrzydłami i wysokiego ciśnienia pod skrzydłami, co skutkuje siłą nośną skierowaną w górę.
2. Grawitacja:
Grawitacja to siła skierowana w dół, która przyciąga ptaka do ziemi. Jest to stała siła, która przeciwstawia się sile nośnej generowanej przez skrzydła.
3. Przeciągnij:
Opór to opór, jaki napotyka ptak poruszający się w powietrzu. Jest to spowodowane tarciem pomiędzy powietrzem a ciałem ptaka, skrzydłami i piórami. Przeciąganie działa przeciwnie do kierunku ruchu ptaka.
4. Pchnięcie:
Pchnięcie to siła działająca do przodu, wytwarzana przez trzepotanie skrzydeł. Pomaga popchnąć ptaka do przodu i pokonać opór.
Aby utrzymać stały lot, ptak musi zrównoważyć te siły. Siła nośna wytwarzana przez skrzydła musi być większa niż ciężar ptaka (przeciwstawiający się grawitacji), a ciąg musi pokonać opór. Machając skrzydłami, ptak może regulować kąt i prędkość skrzydeł, manipulując przepływem powietrza i generując niezbędną siłę nośną i ciąg, aby utrzymać się w powietrzu.
Ponadto u ptaków wyewoluowały różne adaptacje, które zwiększają ich zdolność do latania. Należą do nich lekkie kości, opływowe kształty ciała, pióra zmniejszające opór i turbulencje oraz wyspecjalizowane konstrukcje skrzydeł, które optymalizują generowanie siły nośnej.
Wykorzystując aerodynamiczne zasady siły nośnej, grawitacji, oporu i ciągu oraz łącząc je z ich unikalnymi adaptacjami fizycznymi, ptaki są w stanie latać i szybować po niebie.