Pewnego dnia zamożna dama z sąsiedniego miasta odwiedza zubożały Federigo i prosi o swojego sokoła jako przysługę dla jej chorego syna. Federigo ma złamane serce, że rozstaje się ze swoim ukochanym ptakiem, ale zgadza się z miłości i szacunku dla kobiety. Niestety, sokół nie ożywi młodego chłopca, pozostawiając Federigo jeszcze bardziej dotknięty żalu.
Aby pokazać swoją wdzięczność, pani powraca do Federigo z propozycją małżeństwa, uznając jego niezwykłą hojność i bezinteresowność. Federigo jest zachwycony, nie tylko dlatego, że znalazł miłość i towarzystwo, ale także dlatego, że odzyskał swoje bogactwo i status.
Morał tej historii jest jasny:akty życzliwości i bezinteresowności ostatecznie doprowadzą do szczęścia i spełnienia. Lojalność Federigo wobec kobiety i jego gotowość do poświęcenia jego cenionego posiadania są nagradzane nowo odkrytą miłością, bogactwem i dobrobytem.
Oprócz tego centralnego przesłania Federigo Federigo podkreśla również znaczenie pokory. Pomimo początkowych bogactw i prestiżu Federigo nie waha się pomóc potrzebującym. Jego pokora pozwala mu uznać wartość życzliwości nad dobytkiem materialnym, prowadząc go do życia wypełnionego zarówno miłością, jak i materialnymi wygodami.
Zasadniczo sokół Federigo uczy nas, że prawdziwe akty dobroci i skromny duch mogą przekształcić nasze życie i doprowadzić nas do nieoczekiwanych radości. Jest to ponadczasowa opowieść o bezinteresowności i pokory, która do dziś urzeka czytelników.