1. Opieka wspomagająca:
- Zapewnienie krytycznej opieki medycznej w celu utrzymania ogólnego stanu zdrowia pacjenta, w tym utrzymania funkcji życiowych, leczenia oparzeń i opatrywania ran.
2. Dekontaminacja:
- Zapobieganie dalszemu narażeniu na promieniowanie poprzez usuwanie materiału radioaktywnego ze skóry, włosów i odzieży skażonych osób.
3. Transfuzje krwi:
- Transfuzje mogą być konieczne, jeśli narażenie na promieniowanie poważnie wpłynęło na produkcję szpiku kostnego i krwinek.
4. Terapia chelatacyjna:
- Niektóre leki, takie jak środki chelatujące, mogą wiązać i usuwać z organizmu pierwiastki radioaktywne, takie jak pluton lub uran.
5. Przeszczep komórek macierzystych:
- W ciężkich przypadkach może być konieczne przeszczepienie komórek macierzystych w celu przywrócenia funkcji szpiku kostnego uszkodzonej w wyniku narażenia na promieniowanie.
6. Podawanie immunoglobulin:
- Można podać dożylną immunoglobulinę (IVIg) w celu wzmocnienia odpowiedzi układu odpornościowego na urazy popromienne.
7. Antybiotyki:
- Antybiotyki można stosować w celu zapobiegania lub leczenia infekcji, które mogą wystąpić w wyniku osłabienia układu odpornościowego wywołanego promieniowaniem.
8. Cytokiny:
- Niektóre cytokiny, takie jak czynnik stymulujący tworzenie kolonii granulocytów (G-CSF), można podawać w celu stymulacji wytwarzania białych krwinek.
9. Leki przeciwzapalne:
- Leki stosowane w leczeniu stanów zapalnych wywołanych ekspozycją na promieniowanie.
10. Wsparcie psychologiczne:
- Narażenie na promieniowanie może powodować znaczny stres emocjonalny, dlatego korzystne może okazać się poradnictwo psychologiczne lub terapia.
Należy pamiętać, że skuteczność leczenia zatrucia popromiennego może być różna, a wyniki mogą zależeć od zakresu narażenia na promieniowanie i czynników indywidualnych, takich jak ogólny stan zdrowia i odpowiedź immunologiczna osoby dotkniętej chorobą.