Złoty marmoset jest ograniczony do niewielkiego zasięgu geograficznego w brazylijskim stanie Rio de Janeiro, między rzekami Itabapoana i Paraíba. Jego naturalnym siedliskiem jest Atlantycki przybrzeżny las deszczowy („Mata atlântica”), który przechodzi ciężkie wylesianie od czasu przybycia pierwszych europejskich osadników. Szacuje się, że prawie 90% pierwotnego lasu przybrzeżnego w stanie Rio de Janeiro zostało utraconych. Pozostałe fragmenty są często małe i izolowane, co czyni je bardziej podatnymi na skutki fragmentacji siedlisk. Utrata i fragmentacja siedlisk powoduje spadek populacji złotego marmosetu poprzez zmniejszenie dostępności żywności, zwiększając podatność na drapieżnictwo i choroby oraz ograniczenie przepływu rozproszenia i genów między grupami.
Polowanie i nielegalny handel
Złoty marmoset jest ceniony jako zwierzak ze względu na jego niewielki rozmiar, piękne zabarwienie i łagodna natura. Gatunek ten był celem kłusowników w handlu zwierząt domowych, nawet zanim został wymieniony jako zagrożony. Nielegalny handel złotych marmosetów stanowi znaczące zagrożenie dla gatunku, ponieważ może skutkować wyczerpaniem dzikich populacji i utrudniają konserwatorom śledzenie i monitorowanie ich liczby.
Zmiana klimatu
Oczekuje się również, że zmiany klimatu negatywnie wpłyną na złoty marmoset. Obecny zasięg gatunku może stać się nieodpowiedni ze względu na zmiany temperatury i opadów, a dostępność zasobów żywności może spadać. Fragmentacja siedliska może jeszcze bardziej zaostrzyć skutki zmian klimatu poprzez zmniejszenie zdolności gatunku do adaptacji i przenoszenia na bardziej odpowiednie obszary.
Połączenie tych zagrożeń spowodowało klasyfikację Złotego Marmosetu jako krytycznie zagrożonego przez IUCN. Podejmowane są wysiłki ochrony w celu ochrony pozostałych populacji tego gatunku, w tym tworzenia obszarów chronionych, przywracania siedlisk i środków w celu zmniejszenia polowania i nielegalnego handlu.