- Monotremy kontra torbacze: Monotremes, w tym dziobak, to ssaki składające jaja. Torbacze, takie jak kangury, rodzą młode do życia, ale noszą je w workach w celu dalszego rozwoju.
- Etui dla potomstwa: Chociaż dziobaki nie mają worków jak torbacze, zarówno samice kangurów, jak i dziobaki posiadają specjalne struktury do noszenia i karmienia młodych. Kangury mają na brzuchu woreczek, podczas gdy dziobak ma na brzuchu specjalny woreczek wyłożony futrem, w którym można karmić jaja i nowo wyklute młode.
- Australijskie gatunki endemiczne: Dziobak i kangur to wyjątkowe i kultowe gatunki występujące wyłącznie w Australii. Przystosowały się do różnorodnych siedlisk i warunków panujących na kontynencie.
- Wyjątkowość i symbolika: Obydwa zwierzęta są uznawane za symbole wyjątkowej różnorodności biologicznej Australii. Są szeroko stosowane jako symbole narodowe i mają w kraju znaczące znaczenie kulturowe, ekologiczne i naukowe.
- Różne siedliska: Dziobaki i kangury zamieszkują różnorodne siedliska w całej Australii. Dziobaki to ssaki półwodne, występujące głównie w słodkowodnych rzekach, strumieniach i potokach, natomiast kangury można spotkać w różnych siedliskach, w tym na łąkach, lasach i pustyniach.
- Stan ochrony: Zarówno gatunki dziobaka, jak i kangura stoją w obliczu różnych poziomów obaw związanych z ochroną. Niektóre gatunki dziobaków są klasyfikowane jako „bliskie zagrożenia” lub „wrażliwe” ze względu na utratę siedlisk i presję środowiskową, podczas gdy niektóre gatunki kangurów mogą mieć różny status ochrony w zależności od ich populacji i położenia geograficznego.
Należy zauważyć, że pomimo tych podobieństw dziobak i kangur należą do różnych porządków taksonomicznych, a ich wspólne cechy są wynikiem zbieżnej ewolucji, a nie bliskiego związku ewolucyjnego.