Jakie działania podejmuje się, aby zapobiec wyginięciu diabła tasmańskiego?

Diabeł tasmański jest gatunkiem zagrożonym z powodu śmiertelnego, zakaźnego raka zwanego diabelską chorobą nowotworową twarzy (DFTD). Aby pomóc w odbudowie populacji diabła tasmańskiego, wdrożono kilka strategii ochrony:

1. Hodowla w niewoli i populacje ubezpieczeniowe :

- Wprowadzono programy hodowli w niewoli w celu utrzymania zdrowej i zróżnicowanej genetycznie populacji diabłów tasmańskich.

- Populacje objęte ubezpieczeniem są przetrzymywane w ogrodach zoologicznych i rezerwatach dzikiej przyrody, aby służyć jako populacja rezerwowa na wypadek dalszego spadku populacji dzikich zwierząt.

2. Zarządzanie chorobami :

- Badania nad DFTD doprowadziły do ​​lepszego zrozumienia tej choroby i leczenia jej.

- Przeprowadzono próby szczepienia diabłów przeciwko tej chorobie, przy ciągłych wysiłkach w celu opracowania skutecznych szczepionek.

3. Różnorodność genetyczna :

- Badania genetyczne prowadzone są w celu monitorowania różnorodności genetycznej populacji diabłów i identyfikacji osobników odpornych na DFTD.

- Działania w zakresie ratowania genetycznego mają na celu wprowadzenie niepowiązanych ze sobą diabłów na obszary dotknięte chorobami w celu zwiększenia różnorodności genetycznej i odporności.

4. Monitorowanie populacji :

- Regularne monitorowanie populacji diabłów pomaga śledzić trendy populacyjne, identyfikować ogniska chorób i kierować działaniami ochronnymi.

- Do gromadzenia danych o populacji wykorzystuje się fotopułapki, czujniki ruchu i inne technologie.

5. Ochrona siedlisk :

- Działania na rzecz ochrony obejmują ochronę i poprawę siedlisk diabłów.

- Programy zarządzania siedliskami skupiają się na kontrolowaniu wprowadzonych gatunków, ograniczaniu zagrożeń, takich jak śmierć na drogach, i przywracaniu siedlisk diabła.

6. Zaangażowanie społeczności :

- Programy edukacyjne podnoszą świadomość społeczną na temat trudnej sytuacji diabła tasmańskiego i zachęcają do odpowiedzialnych zachowań wspierających ochronę przyrody.

- Udział społeczeństwa w obywatelskich projektach naukowych dostarcza cennych danych do celów zarządzania ochroną.

7. Translokacja i kontrola chorób :

- Wykorzystano przeniesienie zdrowych diabłów na obszary wolne od chorób w celu ustanowienia nowych populacji i ograniczenia lokalnego wymierania.

- Podczas translokacji wdrażane są rygorystyczne środki kwarantanny, aby zminimalizować rozprzestrzenianie się choroby.

8. Badania i współpraca :

- Trwające badania naukowe mają na celu zrozumienie wpływu DFTD, genetyki i innych czynników wpływających na dynamikę populacji diabłów.

- Współpraca między organizacjami zajmującymi się ochroną przyrody, agencjami rządowymi, badaczami i społecznościami lokalnymi jest niezbędna dla skutecznych wysiłków na rzecz odbudowy.

Te wieloaspektowe wysiłki na rzecz ochrony wymagają długoterminowego zaangażowania i finansowania, aby zabezpieczyć przetrwanie diabła tasmańskiego i zapewnić ochronę tego wyjątkowego i kultowego australijskiego gatunku.