1. Polowanie i prześladowanie: Wilki były często postrzegane jako zagrożenie dla zwierząt gospodarskich i w wielu regionach intensywnie polowano na nie. Historycznie rzecz biorąc, programy kontroli drapieżników, nagrody i polowania przyczyniły się do spadku populacji wilków.
2. Utrata siedlisk: Ekspansja osiedli ludzkich, rolnictwa i infrastruktury doprowadziła do zniszczenia i fragmentacji siedlisk przyrodniczych, ograniczając przestrzeń i zasoby dostępne dla wilków i ich ofiar.
3. Konflikt człowiek-dzika przyroda: Wilki czasami wchodzą w konflikt z ludźmi, gdy polują na zwierzęta gospodarskie lub zwierzęta domowe. Konflikt ten prowadzi do odwetowych zabójstw, zatruć i innych form prześladowań.
4. Chów wsobny: W miarę jak populacje wilków stają się izolowane i fragmentaryczne w wyniku utraty siedlisk i polowań, wzrasta ryzyko chowu wsobnego i zmniejszonej różnorodności genetycznej. Chów wsobny może prowadzić do różnych problemów zdrowotnych i obniżyć ogólną sprawność populacji.
5. Przenoszenie chorób: W niektórych regionach wilki są podatne na choroby przenoszone przez zwierzęta domowe, takie jak wścieklizna czy nosówka. Choroby te mogą szybko rozprzestrzeniać się w populacjach wilków i znacząco wpływać na ich liczebność.
Należy zauważyć, że wysiłki na rzecz ochrony przyrody, takie jak ochrona prawna, ochrona siedlisk i programy ponownego dzikiego życia, pomogły w odbudowie i ustabilizowaniu niektórych populacji wilków. Jednakże utrzymujące się czynniki takie jak utrata siedlisk, konflikty między ludźmi a dziką przyrodą oraz nielegalne polowania w dalszym ciągu stanowią zagrożenie dla wilków i ich odrodzenia na wielu obszarach.