Kiedy wilk umiera, jego ciało ulega rozkładowi przez różne organizmy, w tym bakterie, grzyby, owady i ptaki padlinożerne. Organizmy te rozkładają tkanki wilka i zawracają jego składniki odżywcze z powrotem do ekosystemu.
Bakterie i grzyby są pierwszymi substancjami rozkładającymi, które docierają do tuszy wilka. Zaczynają niszczyć tkanki miękkie, takie jak skóra, mięśnie i narządy. W miarę rozkładu tkanki te uwalniają składniki odżywcze, które przyciągają owady.
Owady są ważnymi rozkładającymi zwłoki wilków. Żywią się rozkładającymi się tkankami i pomagają rozbić je na mniejsze kawałki. Muchy, chrząszcze i mrówki to jedne z najczęstszych owadów żywiących się tuszami wilków.
Ptaki padlinożerne są również ważnymi rozkładającymi zwłoki wilków. Żywią się kościami i innymi twardymi tkankami, które pozostają po tym, jak bakterie, grzyby i owady wykonały swoją pracę. Sępy, orły i wrony to jedne z najczęstszych ptaków padlinożernych, które żerują na tuszach wilków.
Proces rozkładu może trwać kilka miesięcy lub nawet lat, w zależności od środowiska. W klimacie ciepłym rozkład zachodzi szybciej niż w klimacie zimnym. Rozkład zachodzi również szybciej w środowisku wilgotnym niż w środowisku suchym.
Gdy ciało wilka ulegnie całkowitemu rozkładowi, zawarte w nim składniki odżywcze są ponownie wprowadzane do ekosystemu. Te składniki odżywcze mogą być następnie wykorzystywane przez rośliny i zwierzęta do wzrostu i rozmnażania.