1. Kazy:Zwierzęta jedzące mięso, znane również jako mięsożerne, zwykle mają wyraźne zęby psów. Kły to spiczaste, wydłużone zęby położone po obu stronach siekaczy. Są one przystosowane do chwytania, rozdzierania i trzymania ofiary. Z drugiej strony zwierzęta roślinożerne mają mniejsze i mniej rozwinięte kły lub mogą ich zupełnie brakować.
2. Sie siekacze:roślinożercy mają większe i płaskie siekacze w porównaniu do mięsożerców. Ich siekacze są przeznaczone do cięcia i przycinania roślinności. Załogi często mają podkładkę dentystyczną, wyspecjalizowaną strukturę za siekaczami, która pomaga im przeciąć materię roślin na zęby trzonowe. Z drugiej strony mięsożerne mają mniejsze siekacze, które są używane przede wszystkim do pielęgnacji i obrony.
3. Medle zębowe:Medle jedzące mięso zwierząt są ostre i podobne do ostrza, zaadaptowane do przecięcia przez mięso. Z trzonu zębów mięsożernych mają spiczaste grzbiety i grzbiety, które umożliwiają im skuteczne cięcie i rozrywanie mięsa. Natomiast roślinożercy są szerokie i płaskie, z grzbietami zwanymi lofami. Te zęby trzonowe są zaprojektowane do szlifowania materiału roślinnego, ułatwiając skuteczne ekstrakcję składników odżywczych z roślinności.
4. Wzór dentystyczny:Wzór dentystyczny zwierzęcia opisuje liczbę każdego rodzaju zęba w połowę górnych i dolnych szczęk. Zwierzęta jedzące mięso mają na ogół formułę zębów o wyższym odsetku psów i zębów trzonowych w porównaniu z siekaczami. Na przykład formuła dentystyczna lwa to I 3/3, C 1/1, s 4/4, m 1/1. Z drugiej strony zwierzęta roślinożerne mają formułę zębów o wyższym odsetku siekaczy i zębów trzonowych. Na przykład formuła dentystyczna krowy to I 0/4, C 0/0, s. 3/3, m 3/3.
5. Mięśnie szczęki:Zwierzęta jedzące mięso mają potężne mięśnie szczęki, aby dostarczyć silne kęsy i obniżyć ofiarę. Ich mięśnie szczęki są przystosowane do chwytania i rozdzierania twardego mięsa. Zaklinorzy mają słabsze mięśnie szczęki, ponieważ ich dieta nie wymaga intensywnego gryzienia ani rozrywania.
Te adaptacje dentystyczne są wynikiem specjalizacji ewolucyjnej. Z czasem zęby i szczęki zwierząt ewoluowały, aby pasowały do ich nawyków żywieniowych i wymagań dietetycznych.