1. Degradacja gleby :Wycinka lasów i innej naturalnej roślinności na potrzeby rolnictwa może prowadzić do erozji gleby, utraty żyzności gleby i pustynnienia. Nadmierny wypas może również powodować degradację użytków zielonych i pastwisk, powodując zmniejszenie pokrywy roślinnej, zwiększoną erozję i utratę różnorodności biologicznej.
2. Utrata różnorodności biologicznej :Ekspansja rolnictwa i nadmierny wypas mogą skutkować utratą siedlisk przyrodniczych oraz wyparciem lub wyginięciem gatunków rodzimych. Może to zakłócić ekosystemy i zmniejszyć różnorodność biologiczną, wpływając na ogólny stan zdrowia i funkcjonowanie środowiska.
3. Zanieczyszczenie wody :Działalność rolnicza, w tym stosowanie nawozów i pestycydów, może przyczyniać się do zanieczyszczenia wody. Nadmiar składników odżywczych z nawozów może prowadzić do eutrofizacji, powodując szkodliwe zakwity glonów i zakłócając ekosystemy wodne. Nadmierny wypas może również zwiększyć odpływ osadów i składników odżywczych, wpływając na jakość wody.
4. Zanieczyszczenie powietrza :Niektóre praktyki rolnicze, takie jak spalanie resztek pożniwnych, mogą przyczyniać się do zanieczyszczenia powietrza poprzez uwalnianie do atmosfery szkodliwych gazów i cząstek stałych. Nadmierny wypas może prowadzić do uwalniania metanu, silnego gazu cieplarnianego, z układu trawiennego zwierząt gospodarskich.
5. Zmiany klimatyczne :Rolnictwo i nadmierny wypas mogą przyczynić się do zmiany klimatu poprzez uwalnianie gazów cieplarnianych, takich jak dwutlenek węgla (CO2) i metan (CH4). Wylesianie, spalanie paliw kopalnych w maszynach rolniczych i hodowla zwierząt to znaczące źródła emisji gazów cieplarnianych.
6. Utrata tradycyjnych praktyk :Ekspansja rolnictwa i nadmierny wypas mogą wyprzeć ludność tubylczą i społeczności lokalne, prowadząc do utraty tradycyjnej wiedzy i praktyk związanych z zarządzaniem gruntami i zasobami. Może to jeszcze bardziej przyczynić się do degradacji środowiska.
Zaradzenie tym zmianom wymaga zrównoważonych praktyk gospodarowania gruntami, takich jak rolnictwo konserwujące, praktyki zrównoważonego wypasu, ponowne zalesianie i ochrona siedlisk przyrodniczych. Obejmuje także politykę wspierającą drobnych rolników i społeczności tubylcze, promującą odpowiedzialne planowanie użytkowania gruntów oraz eliminującą podstawowe przyczyny wylesiania i nadmiernego wypasu.