- Grube, opierzone palce :Palce pardwy pokryte są grubymi piórami, które chronią je przed zimnem. Dzięki temu przystosowaniu pardwa może chodzić po śniegu, nie tracąc przy tym zbyt dużej ilości ciepła.
- Długie, ostre pazury :Pazury pardwy są długie i ostre, co pomaga im chwytać śliski lód i śnieg. Ta adaptacja ma kluczowe znaczenie dla bezpiecznego poruszania się pardwy w swoim środowisku.
- Łuski z frędzlami :Łuski na łapach pardwy są otoczone drobnymi, przypominającymi pióra strukturami, które pomagają stworzyć większą powierzchnię. Ta adaptacja zwiększa przyczepność pardwy na śniegu i lodzie.
- Rozstawione palce :Palce pardwy są rozstawione, co pomaga równomiernie rozłożyć ciężar ptaka na śniegu. Ta adaptacja zmniejsza nacisk na każdą stopę, zmniejszając prawdopodobieństwo zapadnięcia się pardwy w śnieg.
- Układ naczyń krwionośnych :Stopy pardwy mają specjalny układ naczyń krwionośnych, który pomaga im utrzymać ciepło. Ta adaptacja pozwala pardwie zdobywać pożywienie na śniegu bez odmrożeń.
Ogólnie rzecz biorąc, stopy pardwy są dobrze przystosowane do życia w śnieżnym środowisku. Te adaptacje pozwalają pardwie poruszać się bezpiecznie i efektywnie oraz znajdować pożywienie w trudnych warunkach.