- Rozmiar: Niedźwiedzie jaskiniowe były większe niż współczesne niedźwiedzie brunatne. Samce mogą osiągać wysokość w kłębie do 3 metrów i ważyć ponad 1000 kilogramów. Kobiety były mniejsze, a ich średnia waga wynosiła około 1500 funtów (680 kilogramów).
- Siedlisko: Jaskinia zawiera zamieszkałe jaskinie i schroniska skalne w całej Europie i części Azji. Środowiska te zapewniły schronienie i ochronę przed surowym klimatem epoki lodowcowej.
- Dieta: Niedźwiedzie jaskiniowe były wszystkożerne i miały zróżnicowaną dietę obejmującą rośliny, owoce, owady i mięso. Byli oportunistycznymi drapieżnikami i polowali na takie zwierzęta, jak jelenie, łosie i renifery. Były jednak głównie roślinożerne, a dowody wskazują, że większość czasu spędzały na paseniu się roślin i owoców.
- Drapieżniki: Niedźwiedzie jaskiniowe nie miały wielu naturalnych drapieżników. Jednak na niektórych obszarach ludzie mogli na nie polować, ponieważ w epoce plejstocenu pierwsi ludzie żyli obok niedźwiedzi jaskiniowych.
- Wymieranie: Niedźwiedź jaskiniowy wymarł około 25 000 lat temu, pod koniec epoki plejstocenu. Dokładne przyczyny ich wyginięcia nie są w pełni poznane, ale prawdopodobnie są powiązane z kombinacją czynników, w tym zmianą klimatu, konkurencją z innymi gatunkami i polowaniami przez człowieka.
- Szczątki niedźwiedzia jaskiniowego: W wielu jaskiniach i schroniskach skalnych w Europie i Azji znaleziono skamieniałości niedźwiedzi jaskiniowych, wraz z ich kośćmi, zębami i pazurami. Szczątki te dostarczyły naukowcom cennych informacji na temat anatomii, zachowania i ekologicznej roli niedźwiedzi jaskiniowych.
Niektóre niedźwiedzie jaskiniowe były niewiarygodnie ogromne – samce osiągały wysokość 3,6 metra w kłębie i wagę 2200 funtów (1000 kilogramów), a może i więcej. To sprawia, że gatunek ten jest jednym z największych niedźwiedzi, jakie kiedykolwiek istniały.