1. Trimetyloamina (TMA): TMA jest naturalnie występującym związkiem występującym u ryb i innych zwierząt morskich. Kiedy ryby umierają, bakterie zaczynają rozkładać TMA, przekształcając ją w tlenek trimetyloaminy (TMAO) i inne związki, które wytwarzają silny, rynny zapach.
2. Enzymy i bakterie: Enzymy trawienne obecne w tkankach rybnych nadal działają nawet po śmierci ryb. Enzymy te rozkładają białka i tłuszcze ryb, uwalniając różne związki o nieprzyjemnych zapachach. Bakterie obecne w środowisku również zaczynają rozkładać materiał rybny, przyczyniając się do zapachu.
3. Bakterie psucia: Bakterie psucia kwitną w ciepłym i wilgotnym środowisku martwej ryby. Bakterie te wytwarzają zaniedbane związki, gdy żywią się mięsem i tkankami ryb, co prowadzi do intensywnego i nieprzyjemnego zapachu.
4. Rozkład białka: Gdy ryby się rozkładają, jego białka zaczynają rozkładać się na różne związki, w tym peptydy i aminokwasy. Niektóre z tych związków mają silne, nieprzyjemne aromaty, które przyczyniają się do ogólnego śmierdzącego.
5. uwalnianie związków siarki: Podczas rozkładu związki zawierające siarkę obecne w tkankach rybnych, takich jak siarkow wodór, są uwalniane do powietrza. Związki te mają charakterystyczny zapach zgniły, który zwiększa nieprzyjemny zapach.
6. Warunki środowiskowe: Temperatura i wilgotność odgrywają znaczącą rolę w tempie rozkładu ryb i produkcji zapachu. W ciepłym i wilgotnym środowisku wzrost bakterii i rozkład występuje szybciej, co prowadzi do intensywniejszego smrodu w porównaniu z chłodniejszymi lub bardziej suchymi warunkami.
Połączenie tych czynników sprawia, że martwe ryby pachną tak źle i przyczynia się do charakterystycznego zapachu powszechnie związanego z rozkładem ryb.