1. Symbioza czyszczenia:
- Okoń żółty angażuje się w symbiozę czyszczenia z Johnnym Dartersem (Etheostoma nigrum). Johnny Darters działają jak „czyściciele”, usuwając pasożyty, gruz i martwą skórę z powierzchni ciała okonia żółtego. Takie zachowanie jest korzystne dla okonia żółtego, poprawiając jego zdrowie i zmniejszając ryzyko infekcji.
2. Komensalizm:
- Małe gatunki ryb, takie jak szmaragdowate (Notropis atherinoides) i plamiste (Notropis hudsenius), często ławicują się z okoniem żółtym. Te mniejsze ryby korzystają z ochrony, jaką zapewnia większy okoń żółty, który może odstraszać drapieżniki. To skojarzenie jest przykładem komensalizmu, ponieważ okoń żółty nie odnosi korzyści ani nie szkodzi obecności mniejszych ryb.
3. Prapieżnictwo i pasożytnictwo:
- Okoń żółty ma pokrewieństwo drapieżnik-ofiara z innymi gatunkami ryb, w tym ze szczupakem północnym (Esox lucius) i okoniem wielkogębowym (Micropterus salmoides). Dodatkowo okoń żółty może być żywicielem różnych pasożytów, takich jak tasiemce i glisty, które negatywnie wpływają na ich zdrowie i kondycję.
Ważne jest, aby zdać sobie sprawę, że te symbiotyczne relacje mogą się różnić w zależności od konkretnego gatunku i warunków ekologicznych w różnych biomach jezior. Interakcje między okoniem żółtym a innymi organizmami przyczyniają się do ogólnej różnorodności biologicznej i funkcjonowania ekosystemu jeziora.