1. Szeroka nisza:
- Szeroka nisza odnosi się do gatunku, który może tolerować szeroki zakres warunków środowiskowych i wykorzystać różne zasoby w jego siedlisku.
- Gatunki o szerokiej niszowej mają niską specjalizację i można je dostosować do zmian w ich otoczeniu.
- Mogą mieć uogólnioną preferencje diety lub siedlisk, pozwalając im zajmować różne nisze ekologiczne.
Przykład:Generalistyczne drapieżniki, takie jak lisy lub kojoty, mają szerokie nisze, ponieważ mogą żywić się różnymi gatunkami ofiar i zajmować różnorodne siedliska.
2. Wąska nisza:
- Wąska nisza odnosi się do gatunku o ograniczonym zestawie warunków i zasobów środowiskowych, które może z powodzeniem wykorzystać.
- Gatunki wąskoprzewodowe mają wysoką specjalizację i są bardziej podatne na zaburzenia środowiska lub zmiany dostępności zasobów.
- Mogą mieć wyspecjalizowane diety lub preferencje siedliskowe, co ogranicza ich dystrybucję i zakres interakcji ekologicznych.
Przykład:Specjaliści, tacy jak nektarowe kolibry lub owady roślinożerne ograniczone do określonych gatunków roślin, wykazują wąskie nisze ze względu na ich zależność od określonych zasobów.
Szerokie i wąskie nisze mogą mieć implikacje dla obfitości, dystrybucji i ról gatunków w ekosystemach. Generalistów o szerokich niszach mogą być szerzej rozprowadzani i odporni na zmiany środowiskowe, podczas gdy specjaliści o wąskich niszach mogą być bardziej narażeni i podatni na spadki populacji. Zrozumienie niszowej szerokości i specjalizacji jest ważne w badaniach ekologicznych, wysiłkach na rzecz ochrony i przewidywania reakcji gatunków na zmiany środowiskowe.