Niektóre z kluczowych cech siedlisk związanych z megalodonem obejmują:
1. ciepłe wody: Megalodon kwitł w ciepłych i umiarkowanych wodach, z preferowanymi temperaturami od około 20 do 30 stopni Celsjusza (od 68 do 86 stopni Fahrenheita). Właśnie dlatego powszechnie występował w regionach tropikalnych i subtropikalnych.
2. Obszary przybrzeżne i półki kontynentalne: Megalodon często występował w płytkich wodach przybrzeżnych, w tym w półkach kontynentalnych i środowiskach bliskich. Obszary te zapewniły mnóstwo megalodonu, takie jak duże ssaki morskie, ryby i inne zwierzęta morskie.
3. Otwarte oceany: Megalodon zamieszkiwał także otwarty ocean, daleko od wybrzeża. Jego duże i potężne możliwości pływania pozwoliły mu na przemieszczenie rozległych odległości i wykorzystywania zasobów w głębokim oceanie.
4. Migracja: Megalodon był gatunkiem migracyjnym i poruszał się sezonowo, aby podążać za ofiarą i dostosować się do zmieniających się warunków środowiskowych. Może obejmować duże odległości podczas tych migracji.
5. różnorodne życie morskie: Siedlisko Megalodonu wspierało różnorodne życie morskie, w tym różnorodne ssaki morskie, ryby i inne zwierzęta morskie. Ta obfitość ofiary była kluczowa dla przetrwania i sukcesu Megalodonu jako najlepszego drapieżnika.
6. płytkie głębokości: Chociaż może zamieszkiwać głębsze wody, megalodon występował przede wszystkim na stosunkowo płytkich głębokościach, takich jak górne 100 do 200 metrów (328 do 656 stóp) kolumny wody. Wynika to z faktu, że jego główne gatunki ofiary były bardziej obfite w tych głębinach.
7. Brak dużych drapieżników morskich: Megalodon istniał w okresie, w którym nie było innych dużych drapieżników morskich jego wielkości. Ten brak konkurencji przyczynił się do jego sukcesu jako najlepszego drapieżnika i pozwolił mu zdominować ekosystemy morskie.
Należy zauważyć, że dokładne preferencje siedliska i wzorce migracji megalodonu mogą się różnić z czasem i w różnych regionach, a niektóre szczegóły jego siedlisk są nadal przedmiotem ciągłych badań.