* Zabiegi chemiczne: Zabiegi te obejmują stosowanie lamprzyma, który jest chemikalia, która jest toksyczna wobec minoga morskiego, ale nie dla ludzi lub innych zwierząt. Lamprycydy stosowanymi do kontroli minoga morskiego są TFM (3-trifluorometylo-4-nitrofenol), Bayer 73 (2 ', 5-dichloro-4'-nitrosalicylianilid) i niklozamid. Te lamprycydy są stosowane w strumieniach i rzekach, w których żyją larwy minima morskiego, i są skuteczne w zabijaniu larw bez szkody innych organizmów wodnych.
* Bariery: Są to struktury fizyczne, które uniemożliwiają migrację minoga morskiego w górę rzeki do odrodzenia. Bariery mogą być tam, ogrodzenia lub inne struktury. Zazwyczaj są one instalowane w rzekach i strumieniach, w których odradza się minima morska. Bariery skutecznie zapobiegają odtwarzaniu minoga morskiego, ale mogą również mieć negatywny wpływ na inne organizmy wodne, takie jak blokowanie ich tras migracyjnych.
* pułapki: Są to urządzenia, które wychwytują minogi morskie, gdy migrują w górę rzeki do odrodzenia. Pułapki są zazwyczaj instalowane w rzekach i strumieniach, w których znane jest minogi morskie. Skuteczne są chwytanie minoga morskiego, ale mogą również mieć negatywny wpływ na inne organizmy wodne, takie jak uwięzienie ich w pułapkach.
Wykazano, że zastosowanie tych zabiegów do kontrolowania populacji minisa morskiego skutecznie jest zmniejszenie obfitości minoga morskiego i szkód, jakie powodują populacje ryb. Nie było żadnych doniesień o żadnym negatywnym skutce zdrowia ludzkiego z tych metod leczenia.