Jednakże niektóre rodzaje glonów mogą wykazywać pewne zachowania, które wpływają na ich ruch lub położenie w środowisku stawu:
1. Wakuole gazowe: Niektóre glony planktonowe, takie jak sinice, posiadają wakuole gazowe. Są to struktury wypełnione powietrzem, które pomagają glonom regulować ich pływalność i utrzymywać swoją pozycję w słupie wody. Dostosowując ilość gazu w tych wakuolach, glony mogą unosić się lub opadać w stawie.
2. Fototaksja: Niektóre gatunki glonów wykazują fototaksję, czyli tendencję do zbliżania się do źródeł światła lub od nich. Ta odpowiedź pozwala im ustawić się w obszarach o optymalnych warunkach oświetleniowych do fotosyntezy.
3. Reotaksja: Niektóre gatunki glonów wykazują reotaksję, czyli tendencję do przemieszczania się w odpowiedzi na prądy wodne. Takie zachowanie pomaga im pozostać zawieszonymi w płynącej wodzie i uniknąć wypłukania.
4. Wici i rzęski: Kilka rodzajów glonów, takich jak Euglenoidy i Dinoflagellates, posiada wici lub rzęski. Te przypominające włosy struktury pozwalają im poruszać się po wodzie poprzez ubijanie lub bicie.
5. Szybowanie: Okrzemki, powszechny rodzaj glonów, mogą poruszać się po stałych powierzchniach, wydzielając śluz lub śluz, który ułatwia ruch ślizgowy.
Należy zauważyć, że ruchy te są zwykle subtelne i mają mikroskopijną skalę. Ogólne postrzeganie ruchu szumowin w stawie często wynika z akumulacji i wzrostu kolonii glonów, tworzących widoczne plamy lub kożuchy na powierzchni wody.