1. Wydanie Mesopredatora :Utrata żarłaczy białych doprowadziłaby do wzrostu populacji ich głównych ofiar, takich jak foki i lwy morskie. Te mezopredatory zjadałyby następnie więcej własnej ofiary, co prowadziłoby do kaskadowych skutków na niższych poziomach troficznych. Na przykład foki i lwy morskie żywią się rybami, więc wzrost ich populacji może doprowadzić do spadku populacji ryb, a w konsekwencji do spadku populacji organizmów żywących się tymi rybami.
2. Zmiany w morskich sieciach pokarmowych :Żarłacz biały odgrywa ważną rolę jako drapieżnik wierzchołkowy, pomagając w utrzymaniu równowagi i struktury ekosystemów morskich. Ich brak zakłóciłby te sieci troficzne, potencjalnie prowadząc do lokalnego wymierania i zmian w składzie gatunkowym.
3. Nierównowaga ekologiczna :Usunięcie żarłacza białego, które jest głównym drapieżnikiem, może prowadzić do zachwiania równowagi w relacjach drapieżnik-ofiara. Bez obecności żarłaczy białych populacje ich ofiar mogłyby wzrosnąć w niekontrolowany sposób, potencjalnie zakłócając całe łańcuchy pokarmowe i wpływając na różnorodność biologiczną i stabilność ekosystemu jako całości.
4. Wpływ na turystykę morską :Niektóre gatunki rekinów, w tym żarłacz biały, są ważne dla turystyki morskiej i badań naukowych. Wyginięcie żarłacza białego może mieć skutki gospodarcze i kulturowe, szczególnie na obszarach, gdzie turystyka rekinowa jest znaczącym źródłem dochodów i zatrudnienia.